________________
तय अवसरे भूरिवसू रयणप्पही भववण्णणे वयणसार धुत्तकहा
२.६१
[पाउक्वालयनिमित्तं] नीहरंतो । ठक्कुरेण भणियं - " पाव ! ममं मुसिय कहि पत्थिओ ?" धुत्तेण भणियं - " तुह समीवे चेव । " ठक्कुरेण भणियं-" किं निमित्तं ?" तेण भणियं - "पडिपुण्ण - विहि पाहणत्थं । सोहणं जायं, जं तुमं एत्थेव आगओ । भणसु, जो विही तए पउत्तो ?" जहा कओं कहिओ तेण । धुत्तेण भणियं - "हीण विहि काऊण मज्झ रूससि ? " ठक्कुरेण भणियं - " कहं पुण पडिपुण्णो हवइ ?" तेण भणियं - "पढमं ताव मूल - जाय - चिविडनासबंभणकण्णमलेण वोक्कडाfegr विलिपिज्जइ । पच्छा पुव्वुत्तपत्त - विहिणा देइ पंचसयाणि । " ठक्कुरेण भणियं - "कहि मूलजायं चिविडनासं बंभणं लहामि ? " धुत्तेण भणियं - " मया वि कह कह वि लद्धो ।” ठक्कुरेण भणियं - "जइ जाणसि एत्थेव कोई तो साहेसु ममेयं कज्जं ।" तओ संकेयं गहिऊण दंसिओ ठक्करस्स चिविडनासो । मग्गिओ ठक्कुरेण कण्णमलो । तेण भणियं" दीणारसहस्सवज्जं न देमि नियकण्णमलं ।" सहस्सं दाऊण गहिओ अवियारेण । गओ नियगामं । विलितं कण्णमलं छागलाहिट्ठाणं । उत्तो जहावइट्ठो सेसो विही । तहवि लिंडियाओ चेव मुंबइ । तओ मोतूण छगलयं जंपियं ठक्कुरेण"अहो ! अहं विडंबिओ तेण धुत्तेण । ता जइ तं सत्तमरत्तमज्झे [न] वावाएमि तो अप्पाणं पावए पविसामि त्ति पण काऊण तुरिय-तुरियं तुरंगमेण पहाविओ तामलित्ति । दिट्ठो नीहरंतो धुत्तो । भणिओ ठक्कुरेण कुवियकयंतावलोइय - "कहिं तुमं पत्थिओ ?” धुत्तेण भणियं - " तुह सभीवे । ठक्कुरेण भणियं-" किं निमित्तं ?" तेण भणियं - "सुणसु । बला व परिणाविओ अहं जगणीए । जाओ कोडुंबिओ। अवगया तारिसी निस्संगया । न वलामि विगा छगलएण । अ] सहस्सं ते दाऊण छगलयं गहिस्सामि ।" ठक्कुरेण भणियं - " वंचिओ तए एत्तियं कालं । संपयं न वचसि । भवसु पुरओ ।" तेण भणियं - "जं चेव अहं काउमारद्धो तं चेव तुमं कारावितो अणुकूलं करेसि । परं समागया भोयणवेला । भुंजसु ताव । तओ गमिस्सामो ।" पडिवण्णं ठक्कुरेण । नीओ नियधरं । तं पुण दोवारं । निसण्णो [आ]सणे घरंगणे ठक्कुरो । पविट्ठो वयगसारो घरभंतरे नीहरिओ बीय दुवारेण । किंपि इच्छिऊग तरुगवेसाए सनं आणोया बुड्ढवेस । पवेसिया पच्छिमदुवारेण । ढक्किथं दुवारं । जहा न नज्जइ तहा पक्खित्ता वेसा कोट्ठए । दिण्णमुवरि ढक्कणं । सद्दिओ ठक्कुरो । निवेसिओ पल्लंके । भणिया तेण थेरी - "पिए ! चलण-पखालगं करेसु ।" तीए भणियं - " माणणिज्जो एसो अम्हा । न तए वियारो कायव्वो ।” निरूविऊण समंतओ मंदिरं उडिओ ठक्कुरो, निग्ण घराजिरे । कवड को काऊण भणिया तेण सा - " कीस तए मज्झ चेव न चलण- सोयणं कथं ?" "विवरिओ तुमं, लोनत्रवहारं पिन याणसि" ति भणमाणी पविट्ठा सा भवणन्तरं । वयणसारो वि अलिय- कोव कथ - भिउडिभीसणं वयगं वहमाणो गहिय-लउडओ पविट्ठो पिट्ठओ । दिण्णं दुवारं । निया कोणाभिघाएहिं घर- कोणया । कड्ढिया कोट्टयाओ वेसा । नीहारिया पच्छिमदुवारेण वाइया । भणिया तेण तरुणि 'मए निग्गए, तए नीहरियध्वं । एवं भणिऊण निग्गओ वयगसारो । ढक्किथं तहेव दुवारं । निण्णो अवियार-समीवे। तेण भणियं - "न सोहणं तए समायरियं, जमेसा थेरी गोणि व्व लउडणेण पहया ।" जावेवं भणिऊण न. विरमइ ठक्कुरो ताव उग्घाडिऊण दुवारं अट्ठारसवरिसवेसा पवरवत्थाहरण- विभूसिया सुरसुंदरिसंकासा निगच्छंती दिट्ठा तेण वरतरुणी । भणिओ तीए वयणसारो - "पिययम ! समाइससु जं मए कायव्वं ।" तेण भणियं - "ठक्करं मज्जावेसु ।” तीए भणियं - "जं सामी समाइसइ ।" अवियारेण भणियं - "वयंस ! चिट्ठउ तांव मज्जणपडिवत्ती । कहसु कहमेसा बुड्ढी तरुणी होऊण निग्गया ?" भणियं वयणसांरेण - " न पच्चओ तुज्झ मह वयणे, किं कहिएण ? " ठक्कुरेण भणियं - " सव्वहा कहेयव्वं ।" तेण भणियं - " जइ एवं तो सुणसु ।" अत्थि सुरासुर-जक्ख- रक्खस- किंपुरिस महोरग[i]धव्व-विज्जाहर- विसर - संसेविओ सिरिपव्वओ नाम पव्वओ । तण्णिवासी सिवसंताणो नाम जोगिओ । कथा सो मए परमविणण समाराहिओ । संजायतुट्ठिणा अण्णम्मि दिने दिण्णो तेण मह एस लउडओ । कहिओ एयस्स पभावोजहा घरदुवारं दाऊण वुड्ढमाणुसमिमिणा पडपडस्स पिट्टिज्जइ, तहेव दारं दाऊण नीहरिज्जइ, खणंतरेण पत्त-तरुणभावं नीहरइ ।” ठक्कुरेण भणियं - " देसु मे दीग़ारसहस्सेण लउडयं ।" दिण्णो । गहिओ दीणारसहस्सो । गओ ठक्कुरो. नियगामं । चित्तिय मणेण - " वुड्ढा घरिणी अकालहीणमेयाए तरुणत्तणमाणेमि ।” छूढा उवरगे । गहिया कोणे । पविट्ठों ठक्कुरो । विरसमा रसंती ताडिया, दाऊण दुवारं निग्गओ, निसण्णो उवरगदुवारे । निभालितो चिट्ठइ जाव ता वुढि मुच्छावसेण "हा ! अज्जउत्त, किं तुमं निरावराहाए वुड्ढत्तणे मज्झवेरिओ ?" त्ति सद्दो । तओ संजाय-संको पविट्ठो भवणभंतरे । दिट्ठा कलुणं कणंती "आ माए मया मए" त्तिं भणमाणी भारिया । सित्ता सलिलेण । सद्दाविया वेज्जा ।
1
Jain Education International 2010_04
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org