SearchBrowseAboutContactDonate
Page Preview
Page 225
Loading...
Download File
Download File
Page Text
________________ १९८ मणोरमा-कहा नवरं न मुद्दा-रयणं नटुं किंतु मुद्दिया। तीए पुण पच्चासण्णो लाभो ।” विज्जुसेहरेण भणियं-“एवं भवउ। एस सउणगंठी बद्धो।” एत्यंतरे समागया तं पएसं जयमंगला। दिट्ठा संदरेण। पच्चभिण्णाओ सो तीए। सा वि तेण। पुच्छिओ तीए विज्जुसेहरसंबंधीवुत्तंत्तो। कहिओ तेण तओ गया जयमंगला विज्जुसेहरसगासे। मोत्तूण चलणाण पुरओ कुसुमंजलि भणियमणीए-- स-सरीरो गय-गव्वो अमग्गणो मग्गणा सण-विहीणो । भिंदसि कामिणिहियए अपुव्वमयणो तुम कुमर ! ।। एवं कय[सं]थवा निसण्णा धरणीए। कुमरेण भणियं-"भणेउ भोई जं भणियव्वं ।" भणियमणाए-कुमरफलिहसंदरनयरसामिणो रणसेहरस्स राइणो रयणमंजरीए देवीए तणया कणयमंजरी नाम कण्णया। एत्थेव लयाहरए दिट्ठपुव्वा भवया सविणयं विण्णवेइदिट्ठोसि एककसि कहवि सुयण नट्ठोसि तक्खणा चेव । पसिऊण तह करेज्जसु पुणोवि जह दसण होइ २८७। विज्जुसेहरेण भणियं-- इच्छियजणेण निच्चं पि दंसणं को न इच्छई सयणो । को वा विसेण विहुरो अभयसारं न पत्थेइ ।।२८८।। किं बहणा भणिएणं भद्दे ! संखेवओ निसामेहि। सण्णं इमं सरीरं भज्झ मणं तीए सह भमइ ॥२८९।। नाऊण तस्स चित्तं गया जयमंगला। समागंतूण मेहरहसुंदरेहिं भणिओ विज्जुसेहरो-महइवेला समागयाणं। गम्मउ संपइ सभवणं । गया य भोयणवेलाए दर भुत्तं काऊण नुवण्णो पल्लंके विज्जुसेहरो। वोलीणो वासरो। कहकह वि समागया रयणी। समुग्गओ ससहरो। सविसेससंधुक्किय-विरहानल-ताविज्जमाण-माणसेण चंदमुद्दिस्स जंपियं विज्जुसेहरेणअमयमयगयणमंडण रयणीमुहतिलय चंद दे ! छिवसु । छित्तो जेहिं पिययमो मम पि तेहि चिय करेंहि ॥२९०।। पायडियनेहसब्भावनिब्भरं तीए जह अहं दिट्ठो। तह जइ रुच्चिस्सइ हयविहिस्स तो कज्जनिप्फत्ती ।२९१॥ एवमेगागी सदुक्खजपतो दिलो मेहरहेण। भणिओ य-"वयंस ! कहेसु दुक्खकारणं जइ कहणजोग्गो।" विज्जुसेहरेण भणियं-- "तुमं मोत्तूण को अण्णो रहस्सट्ठाणे । सुणेउ पियवयंसो---"रइवल्लह-भवणाओ विणिग्गएण उज्जाणसिरि-पलोयंतेण लयाहर-रहिया सहयार-मंजरी व सेसमंजरीणं, कप्पलय व्व सेसलयाणं, कलहंसिय व्व सेसहंसीणं, भद्दकरिणी व सेसकरणीणं, रूव-सोहग्गाइगुण-विणिज्जिय-विसमनयणवल्लहा सहियण-मज्झगया दिट्ठा मए र[य]णसेहर-राय-धूया ,कणयमंजरी नाम कण्णया । दिट्ठमेत्ताए पत्तोहं विसमसराणं गोयरं । तओ लज्जाभर-मंथरेण वंचिऊण लोयलोयणाणि पुणो पुणो समवलोइया जओअणुरायतंतिबद्धा दिट्ठी जणसंकुले वि मग्गम्मि । गंतूण मंदमंद पियजणवयणं पलोएइ ।।२९२।। गमणब्भत्थणका ले दिट्ठी कह कह वि तीए वयणाओ । ओसारिया मणं पुण तीए समं चेव परियडइ ॥२९३॥ एवं विहे मुहुत्ते नयणजुयं मिलइ कस्स वि जणस्स । हत्थि व्व पंकखुत्तो दुक्खुत्तारं फुडं होइ ।२९४। सा वि हु म पेच्छंती पुणो पुणो वलियकंधरा बाला । सुण्णमणा सहि-वयणा खलंत-पय-संकमा चलिया ।२९५॥ तम्मि खणे सहिययणं वंचिय मह पेच्छणुच्छ्यतरेहिं । नयणेहिं तीए भद्दवयविज्जुचरियं समणुचिण्णं ।२९६। तो तीए तरलपम्हलदिट्ठीं बाणेहिं जज्जर हियए । न लहामि रइं कत्थ वि हियसव्वस्स इव कापुरिसो।२९७। Jain Education International 2010_04 For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
SR No.002596
Book TitleManorama Kaha
Original Sutra AuthorVardhmansuri
AuthorRupendrakumar Pagariya
PublisherL D Indology Ahmedabad
Publication Year1983
Total Pages402
LanguageSanskrit
ClassificationBook_Devnagari & Literature
File Size11 MB
Copyright © Jain Education International. All rights reserved. | Privacy Policy