________________
१८४
जयन्तीप्रकरणवृत्तिः । गाथा २।३ किन्तु न इत्थं तित्थं पवत्तए तेण गिन्ह रयहरणं । लोयाइविहाणेणं कीरइ केवलमहो जेण ॥९६।। इय सक्केणं वुत्तो भरहमुणी देवयावियन्नेणं । लोगुत्तरवेसेणं निग्गच्छइ दप्पणगिहाओ ॥९७॥ उज्जाणम्मि ट्ठियस्स य सक्को किंकिल्लिपायवतलम्मि । केवललच्छीमहिमं करेइ सुरिन्देहिं परियरिओ ॥९८।। अह सह गहियवयाणं चरहिं सहस्सेहिं नरवरिन्दाण । सद्धि विहरइ भरहे भरहमुणी केवलन्नाणी ॥९९॥ पुव्वाण लक्खमेगं भरहमुणिं केवली विहरिऊण । पडिबोहियभव्वजणो पत्तो मुक्खं सया सुक्खं ॥१००|| चउव्विहधम्मकहाए सुहासहीए इमाइ विबुहाण । मिच्छत्तविसवियारा दूरं दूरेण वियरन्ति ॥१०१॥ गिण्हन्ति य सम्मत्तं अन्ने मणुया वि लिन्ति चारित्तं । अवरे भद्दगभावं पडिवण्णा पाणिणो तत्थ ॥१०२॥ सोऊणं धम्मकहं चउव्विहं सुगुणकोडिसंघडियं । विजयञ्चियमोहनिवं मन्नन्ती सा पुण जयन्ती ॥१०३।। चिन्तइ वीरजिणिन्दो केवलवरनाणदंसणपइवो । सो भयवं संसयमहन्धयारं हरइ सहसा ॥१०४।।
भावनाख्यानकं समाप्तम् ॥
10
15
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
