________________
131
आवश्यकहारिभद्रीया
कामविका जाओ, सहयकुले वड्डाविओ, समोसरणं गओ साहुणीहिं सह, तत्थ य कालसंदीवो वंदित्ता सामिं पुच्छ - कओ मे भयं ?, सामिणा भणियं - एयाओ सच्चतीओ, ताहे तस्स मूलं गओ, अवण्णाए भणइ- अरे तुमं ममं मारेहिसित्ति पाएसु बला पाडिओ, संवडिओ, परिषायगेण तेण संजतीणं हिओ, विज्जाओ सिक्खाविओ, महारोहिणिं च साहेइ, इमं सत्तमं भवं, पंचसु मारिओ, छठ्ठे छम्मासावसेसाउएण नेच्छिया, अह साहेतुमारद्धो अणाहमडए चितियं काऊण उज्जालेसा अलवंमं वियडिता वामेण अंगुट्ठएण ताव चंक्रमइ जाव कट्ठाणि जलंति, एत्थंतरे कालसंदीवो आगओ कट्ठाणि छुम्भइ, सप्तर से गए देवया सयं उवट्टिया - मा विग्धं करेहि, अहं एयस्स सिज्झिउकामा, सिद्धा भणइ - एगं अंगं परिश्चय जेण पविसामि सरीरं, सेण निलाडेण पडिच्छिया, तेण अइयया, तत्थ बिलं जायं, देवयाए से तुट्ठाए तइयं अच्छि कर्य, तेण पेढालो मारिओ, कीस णेणं मम माया रायधूयन्ति विद्धंसिया, तेण से रुद्दो नामं जायं, पच्छा कालसंदीचं आभोएइ,
१] कामविकारो जातः, श्राद्धकुले वर्धितः समवसरणं गतः साध्वीभिस्सह, तत्र च कालसंदीपको वन्दित्वा स्वामिनं पृच्छति कुतो मे भयं ?, स्वामिना भणितं एतस्मात् सत्यकेः, तदा तस्य पार्श्व गतः, अवश्या मनति - अरे त्वं मां मारविष्यसीति पादयोर्बलात्पातितः, संवृद्धः, परिवाजकेन तेन संयतीनां पार्श्वत् हतः, बिचाः शिक्षिताः, महारोहिणी च साधयति, अयं सप्तमो भवः, पञ्चसु मारितः, षडे षण्मासावशेषायुष्कसया नेष्टा, अथ साधयितुमारब्धः अनाथमृतकेन चितिst कृत्वा प्रज्वास्य आर्द्रचर्म प्रावृत्य वामेनाङ्गुष्ठेन तावत् चङ्क्राम्यति यावत् काडानि ज्वरून्ति, अत्रान्तरे कालसंदीपक भागतः काष्ठानि क्षिपति, सप्तरात्रे गते देवता स्वयमुपस्थिता - मा विनं कार्षीः, अहमेतस्य सेवितुकामा, सिद्धा भणति एकम परित्यज येन प्रविशामि शरीरं तेन ललाटेन प्रतींष्टा, तेनातिगता, तत्र बिलं जातं, देवतया तस्मै तुष्टया तृतीयमक्षि कृतं तेन पेढालो मारितः, कथं मम माता राजदुहितेति विध्वस्ता तेन तस्य रुद्रो नाम जातं, पश्चात् कालर्स दीपमाभोगयति,
दिडो, पाओ, मग्गओ लग्गइ एवं हेडा उवरिं च नासर, कालसंदीवेण तिन्नि पुराणि विजविता, सामिपायमूले अच्छ, ताणि देवयाणि पहओ, ताहे ताणि भणंति-अम्हे विज्जाओ, सो भट्टारगपायमूलं गओति तत्थ गओ, एकमेकं खामिओ, अण्णे भणति - लवणे महापायाले मारिओ, पच्छा सो विज्जा चक्कवट्टी तिसंझं सवतित्थगरे वंदित्ता हूं च दाइता पच्छा अभिरमइ, तेण इंदेण नामं कथं महेसरोति, सोवि किर घेज्जाइयाण पओसमावण्णो धिज्जाइयकन्नगाण सयं २ विणासेइ, अन्नेतु अंतेउरेसु अभिरमइ, तस्स य भांति दो सीसा - नंदीसरो नंदी य, एवं पुप्फरण विमाणेण अभिरमइ, एवं कालो वच्चर, अन्नया उज्जेणीए पज्जोयस्स अंग्रेउरे सिवं मोत्तूर्ण सेसाओ विद्धंसेइ, पज्जोओ चिंतेइ को उवाओ होज्जा जेण एसो विणासेज्जा ?, तत्थेगा उमा नाम गणिया रूवस्सिंणी, सा किर धूवग्गहणं गेण्हइ जाहे तेणंतेण एइ, एवं aws काले उइण्णो, ताए दोणि पुष्पाणि वियसियं मउलियं च मउलियं पणामियं, महेसरेण वियसियस्स हत्थो पसारिओ,
१ दृष्टः पलायितः पृष्ठतो लगति, एवमधस्तादुपरि च नश्यति, कालसंदीपेन श्रीणि पुराणि विकुर्वितानि, स्वामिपुरस्तिष्ठति, ता देवताः प्रहतः, तदा ता भवियं विद्याः, स भट्टारकपादमूलं गत इति गतः, तत्र एकैकेन क्षमितः, अम्बे भणन्ति-लबणे महापाताले मारितः, पश्चात् स विद्याचक्रवर्ती त्रिसन्ध्यं सर्व तीर्थकरान् वदिष्या नृत्यं च दर्शयित्वा पश्चादभिरमते, तेनेन्द्रेण नाम कृतं मद्देश्वर इति सोऽपि किल धिग्जातीयानां प्रद्वेषमापो धिग्जातीयकन्यकानां शतं २ बिनाशयति, अम्बेभ्वन्तः पुरेषु अभिरमते, तस्य च मण्येते है। शिष्यों-नन्दीश्वरो मन्दी च, एवं पुष्प केण विमानेन अभिरमते, एवं कालो व्रजति, सम्यदोज्जयिन्यां चतस्याभ्यःपुरे शिवां मुक्त्वा शेषा विध्वंसयति, प्रद्योतश्चिन्तयति-क उपायो भवेत् येन एष विनाश्येत ? तत्रैकोमानान्नी गणिका रूपिणी, साकिल धूप. ग्रहणं गृह्णाति बदा तेन मार्गेणति, एवं व्रजति काले अवतीर्णः, तथा द्वे पुष्पे विकसितं मुकुलितं च मुकुलितमर्पयति, महेश्वरेण विकसिताय हस्तः प्रसारितः, सां मउलं पणामेइ एयस्स तुझे अरहसिप्ति, कहं १, ताहे भणइ - एरिसिओ कण्णाओ ममं ताव पेच्छह, तीए सह संवसह हियहियओ कओ, एवं वश्चइ कालो, सा पुच्छर-काए वेलाए देवयाओ ओसरंति ?, तेण सिट्ठे-जाहे मेहुणं सेवामि, तीए रण्णो सिद्धं मा ममं मारेहिन्ति, पुरिसेहिं अंगस्स उवरिं जोगा दरिसिया, एवं रक्खामो, ते य पज्जोएण भणिया-सह एयाए मारेह मा य दुरारद्धं करेहिह, ताहे मणुस्सा पच्छण्णं गया, तेहिं संसठो मारिओ सह तीए, ताहे नंदीसरो ताहिं विजाहिं अहिडिओ आगासे सिलं विउबित्ता भणइ-हा दास ! मओसित्ति, ताहे सनगरो राया उल्लपडसाडगो खमाहि गावराहंति, सो भणइ एयस्स जइ तबत्थं अच्चेह तो मुयामि, एवं च पयरे २ एवं अवाउडियं ठांवेहन्ति तो मुयामि, तो पडिवण्णो, ताहे आययणाणि कारावियाणि, एसा महेसरस्स उप्पसी । ताहे नगरिं सुण्णियं कोणिओ अइगओ गद्दभनंगलेण गाहाविया, एस्थंतरे सेणियभज्जाओ कालियादिमादियाओ पुच्छंति भगवं तित्थयरं - अहं पुत्ता
१ सा मुकुलमर्पयत्येतस्य स्वमहंसीति कथं ?, तदा भणति - ईदृश्यः कन्या मां तावत् प्रेक्षस्य, तथा सह संवसति हृतहृदयः कृतः, एवं मजति कालः, सा पृच्छति कस्यां वेलायां देवता अपसरन्ति तेनोकं यदा मैथुनं सेवे, तथा राशे कथितं मा मां मारयतेति पुरुपैरङ्गस्योपरि योगा दर्शिताः, एवं रक्षयामः, ते च प्रयोतेन भणिता-सहतया मारयत मा दुरारब्धं कार्ड, तदा मनुष्याः प्रच्छनं गताः, तैः संश्लिष्टो मारितः सह तया तदानन्दीश्वरस्ताभिर्विद्याभिरधिष्ठित आकाशे शिलां विकुर्व्य भणति-हा दास !मृतोऽसीति, तदा सनागरो राजाऽऽशाटिकापटः क्षमस्वैकमपराधमिति, स भणति यदि एनमेतदवस्यं अर्चयत, तदा मुखामि, एनं च नगरे २ एवमप्रावृतं स्थापयतेति तदा मुखामि तदा प्रतिपचः, तदाऽऽयवनानि कारितानि एषा महेश्वरलोत्पतिः । तदा नगरीं शून्य कोणिकोऽतिगतः गर्द मलाङ्गूलेन कृष्टा, मन्त्रान्तरे श्रेणिकभार्याः कालिकादिकाः पृच्छन्ति भगवन्तं तीर्थकरं - अस्माकं पुत्राः
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org