________________
देवीपुराणम्
१५७
महारराव इव तस्थुर्मर्यादां न मुमोच सः । सेना भू स्वर्ग पाताल प्रापूरित-दिगानना ॥१३॥ कोट्यार्बुदायुत संख्या पद्म पद्म प्रमाणिता । असंख्याता महाबाहो सेना तत्र सुरोत्तमम्' ॥४॥ पृष्ट वा तु सुबलो वाम शरैरवर्षत मेघवत् । समन्ताच्छादयित्वा तु प्रावृण्मेघ इवाम्बुभिः ॥६५॥ ननाद धनुरावेण वाद्ययानस्वनेन च । अथ नादं तदा श्रुत्वा चासुरं भयकारकम् ॥६६॥ शक्ति दीप्तां समुद्गम्य दानवान् मर्दयन् शिखी । रुक्मी नाम महादैत्यो नेताऽसौ सौवले वले ।६७॥ ज्वलनस्य रथञ्चोद्य दीप्तशूलो महाबलः । नानायुध महासंघ ज्वलितार्क मितानलः ॥८॥ शूल हुताशने प्रष्य सुर सैन्य भयप्रदाम् । तैः शूलैः पावकी सेनां बहुधा भय त्रासिताम् ॥६६॥ दृष्ट वा शक्ति सुदीप्तान्तु सश्चिक्षेपाऽसुरोत्तमः । तां सुतेजां महावेगां' सुव्युतसमप्रभाम् ॥१०॥ विविध्य निशितैर्वाणैः ददाह च तृगाग्निवत् । शरैः सातोद्य नापि न न्यवर्त्तयत यदासुरेः ।१०१। तदा शिला-विनाशाय शक्ति चिक्षेप दानवः । अथ शिला हतां शक्ति दृष्ट्वा देवोऽसुरोत्तमः ।१०२। शिलां मुद्गरघातेन हत्वा दैत्यं न्यपातयत् । शक्ति कोट्याहतं दैत्यं विगतासु रथोपरि ॥१०३॥
रुक्मों दृष्ट्वा हतं शंखो मन्युना अभ्यधावत ।
शङ्ख उवाच । हुताशन महाबाहो यागादै भव चाहुतिः ॥१०५॥ अन्यथा रुक्मि मोहेन' संग्रामे तव का स्थितिः । या शक्तिः शूलिना दत्ता दहतः सौबलं वलम् ॥१०६॥ सा ते हृदये सुवलाद् गृह्य पास्यति प्राण प्रासवम्' । पण्य स्त्रीव यथा लोभात् कामुकानां वरायते'२ ॥१०७॥ एवं ते शोणिते शक्तिहँदि संस्कार मिष्यते ।
१. समंताछादइलातु क । २. नर्दयत् बिभी क। ३. प्रदां ख। ५. चतुण गूपत् क।
६. शक्त:संक्षिप्य क। ८. निपात्यम: क
६. स्वं क। ११. म ते वाद्य वला ह्य ह्यनं तव प्राणा सं वंप्रति क। १३. शक्तिः हृदि संस्कार मिष्यति क ग ।
४. महावलां क ग ।
७. प्राथशल क। . १०. लोभनोक ।
१२. च वासते क।
