________________
चतुर्तित्रशोऽध्यायः ।
ईश्वर उवाच । देव्या गृहन्तु यः शुक्र काम्यति प्रतिशोभनम् । सर्वोपकरणे युक्तं नानावणे सुवणितम् ॥१॥ तस्मिन् घण्टा ध्वजं छत्रं वितानं दर्पणानि च । दत्त्वा मुरजावंशादि नित्यं सङ्गीतकानि च ॥२॥ देवी शास्त्रार्थ वेत्तारं पूजकं भवने शुभम् । एवं प्रवर्तते यस्तु तस्य पुण्य फलं शृणु ॥३॥ दश पूर्वा परांस्तात प्रात्मनश्चक विशति । उद्घ त्य च कुलं यायाद् ब्रह्म लोके महीयते ॥४॥ गच्छते भवती यत्र परा परम पूजिता । तत्र कल्पान्तरं यावद् भोगान् भुक्त्वा मनोरमान् ॥५॥ पुनः कालादिहायातः पृथिव्यामेकराट् भवेत् । स भृत्य-वाहनोपेतः सान्तःपुरपरिच्छदः ॥६॥ भवेत् चच्चिका-भक्तः पूर्वकर्म-प्रभावतः । पुनर्देव्या द्विजातीनां तद्भक्तानां प्रियो भवेत् ॥७॥ कन्या संपूजको नित्यं देवी शास्त्रार्थ पारगः । लभते परं सद्भावं तदन्ते शिवं संव्रजेत् ॥८॥ देव्या गृहन्तु यः शुक्र सम्माजयति संयुते । तदा गच्छेच्छिवालोकं सर्वकाम-फल-प्रदम् ॥६॥ देव्या गृहन्तु यः शक्र गोमयेनानुलेपयेत् । स्त्रियो वा यदि वा पुंसः षण्मासन्तु निरन्तरम् ॥१०॥
स लभेदीप्सितान् कामान् देव्या लोकञ्च गच्छति । अत्रैव यत् पुरावृत्तं कथयामीति श्रृण्वताम् ॥११॥ असो लुब्धो१ निराधारः कैवर्तो मात्स्य घातकः । नेपाले पतने शुक्र प्रययौ मात्स्य बन्धने १३ ॥१२॥
१. कार व्यात्पति क ग । ४. य क। ७. प्रयो क ग। १०. नित्यशः क। ११. प्रासील्लवो क।
२. पाठा कुलान्वितं क । ५. माविछदः क। ८. शिवतां क ग ।
३. गिरं क ग । ६. द्विजातानां क। ६. व्रजेत क।
१२. निराचार क ग ।
१३. वम्भनो क।
