________________
[२१४] मोहनीनी उपशमना वेदक समकितीनेज होय. मिथ्याद्रष्टिने मिथ्यात्वनी उपशमना प्रथम सनकित प्राप्त करतां होय ते आ
प्रमाणे-संज्ञी पंचेंद्रिय पाप करणकाळनी अगाउ अंतर्मुहूर्त काळ सुधी प्रतिसमय अनंतगुण वधती विशुद्धिए वधतो अभव्यथी अनंतगुण विशुदिवाळो त्रण अज्ञानमाथी कोइ पण अज्ञानना साकार उपयोगमां वर्ततो, कोइ पण योगमा वर्ततो, जवन्य परिणामे तेजोलेश्यामां, मध्यम परिणामे पद्मलेश्यामां अने उत्कृष्ट परिणामे शुक्ललेश्यामां वर्ततो, चारे गतिमा रहेल अंत सागरोपम कोटाकोटी सत्कर्मा यथाप्रवृत्ति विगेरे त्रण करण करे. तेमां प्रथमना बे करणनी वक्तव्यता उपर प्रमाणे समजवी, पण अपूर्वकरणमां गुणसंक्रम न होय, बाकी स्थितिघात, रसघात, अपूर्व स्थितिबंध अने गुणश्रेणि पूर्ववत् होय. गुणश्रेणिना दळिकनी रचना पण उदय समयथी मांडीने कहेवी अनिवृत्तिकरणमां एज प्रमाणे समजबु. अनिवृत्तिकरणना काळनो संख्यातमो भाग गया पछी एक भाग रहे त्यारे अंतर्मुहूर्तमात्र नीचे मूकीने मिथ्यात्वनुं अंतर्मुहूर्त स्थितिनुं अंतरकरण करे. अंतरकरण संबंधी दळीयां उकेरीने पहेली तथा बीजी स्थितिमा क्षेपवे. पहेली स्थितिमां वर्ततो सतो उदीरणा प्रयोगवडे प्रथम स्थितिगत दळने आकर्षीने उदयमा क्षेपवे, तेने उदीरणा कहीए. अने बीजी स्थितिमांथी उदीरणा प्रयोगवडे दळ आकपीने उदयमा क्षेपवे अने तेने आगाल कहीए. उदीरणा अने आगाल ए बंने
एकार्थ वाची ज छे. उदय अने उदीरणावडे पहेली स्थितिने अनुभवतो अनुभवतो बे आवळीका
शेष रहे, त्यारपछी आगाल विच्छेद पामे. मात्र उदीरणा प्रवर्ते. आवळीका शेष रहे त्यारे उदीरणा पण विच्छेद पामे, मात्र उदयवडे आवळीका वेदे. तेना चरम समये बीजी स्थितिमा रहेला दळीयांने अनुभाग भेदवडे विधा करे, एटले तेना रसभेदवडे त्रण पुंज करे. तेना अनंतर समये मिथ्यादळिकना उदयनो अभाव होवाथी उपशम समकित पामे. आ प्रथम समकितनो लाभ मिथ्यात्वनी सर्व उपशमनाथी थाय. ते समकितनी साथे ज कोई जीव देशविरतिपणुं पामे, अने कोई जीव सर्वविरतिपणुं पण पामे,
तेथी ४-५-६-७ मा गुणस्थान सुधी मिथ्यात्वनी उपशमना होय. हवे क्षयोपशम समकिति त्रणे भोहनीनी उपशमना करे, ते आ प्रमाणे-वेदक
समकिति संयममां वर्ततो सतो अंतर्मुहूर्त काळवडे दर्शनत्रिकने उपशमावे, ते उपशमावतां त्रण करण करे छे तेनी विधी पूर्ववत्. अनिवृत्तिकरण