________________
हितीयः प्रकाशः । उतमुत्य दन्तसोपाने पादं विन्यस्य हेलया। पारोह कुमारस्तमशिवयदथासनम् ॥ १४ ॥ वाक्पादाङ्गुशयोगेन खं योगेनेव योगविन् । वशौचकार तं नागं कुमारस्तरसा ततः ॥ १५ ॥ साधुसाध्वित्युच्यमानो जनैर्जयजयेति च । कुमारः करिणं स्तम्भे नीत्वाबनाहशामिव ॥ १६ ॥ सस्तो नरेन्द्रस्तत्रागात्तं च दृष्ट्वा विसिपिये। प्राकृतिविक्रमश्चास्य कस्य चित्रीयते नवा ॥ १७ ॥ कोऽयं कुतो वा च्छत्रात्मा किं सूर्यो वासवोऽथवा । राजेत्युक्त रत्नवत्याः पिटव्यस्तमचीकथत् ॥ १८ ॥ सतो विशाम्पतिः कन्याः पुण्यमानीकतोत्सवः । दक्ष: क्षपाकरायेव ब्रह्मदत्ताय दत्तवान् ॥ १८ ॥ परिणीय स तास्तत्र सुखं तिष्ठनथाऽन्यदा। जरत्येत्यैकयेत्यूचे भ्रमयित्वांशकाञ्चलम् ॥ २० ॥ इह वैश्रवणोऽस्त्याव्यः श्रिया वैश्रवणोऽपरः । तस्य च श्रीमति म सुता श्रीरिव वारिधः ॥ २१ ॥ मोचिता भवता व्यालादाहोरिन्दुकलेव या। सा 'त्वामेव पतीयन्ती ततःप्रभृति ताम्यति ॥ २२ ॥ यथा गजात्त्वया बाता तथा वायस्व तां स्मरात् । रहाण पाणिं त्वं तस्या यथा हृदयमग्रहीः ॥ २३ ॥
१) च ड त्वामेवाभिलषन्ती।
