________________
ये च खो सम्मदक्खाने धम्मे धम्मानुवत्तिनो । ते जना पारमेस्सन्ति मच्युधेय्यं सुदुत्तरं ||७७।।
कण्हं धम्मं विप्पहाय सुक्कं भविथ पंडितो । ओका अनौकं आगम्म विवेके यत्थ दूरमं । ।७८।।
तत्राभिरतिमिच्छेय्य हित्वा कामे अकिंचनो । परियोदपेय्य अत्तानं चित्तक्लेसेहि पंडिता ||७९ //
ये सं सम्बोधि-अङ्गे सु समा चित्तं सुभावितं । आदान-परिनिस्सग्गे अनुपादाय ये रता। रवीणासवा जुतीमंतो ते लोके परिनिब्बुता ||८०||
एकला चलो रे
59
