________________
५७
दोहा-पाहुड
हे मूढ ! देखनारने रमण करवाथी पण सुख नथी थतुं. अहो ! नानकडु मूत्रनुं छिद्र तो य कोने संतापतुं नथी ?
१९६ हे जीव ! विषय-कषायो छोडीने तुं जिनवर ध्यान कर. तो क्यांय तने दुःख देखाशे नहीं अने तुं अजरामर पद पामीश.
१९७ विषय-कषाय छोडीने हे मूर्ख ! आत्मामां मन लगाड. (तो) चारे गतिनो नाश करीने अनुपम परमपद पामीश.
• १९८ इन्द्रियोना प्रसरणने निवारवामां जं हे मन! परमार्थ समज. ज्ञानमय आत्माने छोडीने बाकीना शास्त्रो प्रपंचजाळ छे.
. १९९ हे जीव! तुं विषय- चिंतन न कर. विषयो सारा नथी. सेवन वखते मीठा लागे छे, पण हे मूढ ! पाछळथी ते दुःख आपे छे.
२०० विषय-कषायोमां मोहित थई जे आत्मामा चित्त देतो नथी ते पापकर्मो बांधीने लांबा काळ सुधी संसारमा भ्रमण करे छे.
२०१ इन्द्रिय-विषयो छोडीने हे मूर्ख! मोहनो त्याग कर. प्रतिदिन परमात्मानुं ध्यान कर. तो ए (साचो) उद्यम कहेवाय.
२०२ श्वास जितनारो, अनिमिष नेत्रवाळो, सघळी क्रिया छोडी दीधेलो - एवी अवस्था पामेलो ते योगी छे. एमां संदेह नथी.
२०३ ज्यारे मननो व्यापार तूटी जाय, रागद्वेष- अस्तित्व नाश पामे अने आत्मा परमात्मामां स्थिर थई जाय त्यारे निर्वाण थाय छे.
२०४ हे जीव ! तुं आत्म-स्वभाव छोडीने विषयो- सेवन करे छे, तेथी तुं अन्य दुर्गतिमां ज जईश - ए एवो उद्यम छे.
२०५ न मंत्र, न तंत्र, न ध्यान, न धारणा के न श्वासोच्छ्वासनुं कंई काम छे. एम ज मुनि परम सुख पामे छे. आ गरबड कोईने य गमती नथी. २०६
