________________
दोहा - पाहुड
अथिरेण थिरा मइलेण णिम्मला णिग्गुणेण गुणसारा । कारण जा विढप्पइ सा किरिया किण्ण कायव्वा ||१९|| अस्थिरेण स्थिरा मलिनेन निर्मला निर्गुणेन गुणसारा । कायेन या अर्ण्यते सा क्रिया किं न कर्तव्या ॥
वरु विसु विसहरु वरु जलणु, वरु सेविउ वणवासु । उ जिण - धम्म-परम्मुहउ मित्थत्तिय सहु वासु ॥२०॥ वरं विषं विषधरः वरः ज्वलनः वरः सेवितः वनवासः । नैव जिनधर्म - पराङमुखः मिथ्यात्विकेन सह वासः ॥
उम्मूलेवि ते मूल - गुण, उत्तर- गुणहिं विलग्ग । वण्णर जेम पलंब - चुय बहुय पडेविणु भग्ग ॥२१॥ उन्मूल्य: ये मूलगुणान् उत्तर - गुणेषु विलग्नाः । वानराः यथा शाखा - च्युताः बहवे पतित्वा भग्नाः ॥
अप्पा बुज्झिउ णिच्चु जइ, केवल - णाण - सहाउ । ता पर किज्जइ काई वढ, तणु-अप्परि अणुराउ ||२२|| आत्मा ज्ञातः नित्यः यदि केवलज्ञान-सहायः । ततः परं क्रियते किं मूर्ख तनु- उपरि अनुरागः ॥
सो णत्थि इह पएसो चउरासी - लक्ख - जोणि- मज्झम्मि । जिण-वयणं अलहंतो जत्थ ण दुरदुल्लिओ जीवो ॥२३॥ सः नास्ति इह प्रदेशः चतुरशीति-लक्ष- योनि - मध्ये | जिन - वचनं अलभमानः यत्र न भ्रांत जीवः ॥
जसु मणे णाणु ण विप्फुरइ कम्महुं हेउ करंतु ।
,
सो मुणि पावइ सुक्खु ण वि सयलई सत्थ मुणं ॥ २४ ॥ यस्य मनसि ज्ञानं न विस्फुरति कर्मणां हेतुं कुर्वन् ।
सः मुनिः प्राप्नोति सुखं न अपि सकलानि शास्त्राणि जानन् ॥
