________________
यत्थकारी य २० । तह चेव लद्धलक्खो २१ इगवीसगुणेहिं संजुत्तो ॥ ८९ ।। सावगधम्मेत्ति--सम्मत्तमूलिओ उ पंचाणुवय गुणझ्या तिन्नि । चउसिक्खावयसहिओ सावगधम्मो दुवालसहा ॥ ९० ॥ अरिहं देवो गुरुणो मुसाहुणो जिणमयं मह पमाणं । इच्चाइ सुहो भावो सम्मत्तं बिति जगगुरुणो ॥ ९१ ॥ जोवाइ नवपयत्ये जो जाणइ तस्स होइ सम्मत्तं । भावेण सद्दहंतों अयाणमाणे वि सम्मत्तं॥९२॥ मिच्छत्तं पुण दुविहं लोइयलोगुत्तरं च नायत्वं । लोइयदेवगुरूणं वंदण तब्बयणकरणाई ॥ ९३ ॥ लोगुत्तरियं लोगुत्तमाण मिच्छं तु अविहिकरणाई । तह पासत्थाईणं वंदणमाई अकजंमि ॥ ३९४ ॥ धनाणं विहिजोगो विहियक्खपयासया नरा धन्ना । विहिबहुमाणी धन्ना विहिपक्खअसगा धन्ना ॥९५ ॥ उप्पन्ने कारणंमी किइकम्म जो न कुज दुविहंपि । पासत्थाईयाणं चउगुरुगा भारिया तस्स ॥१६॥ निशीथे । वायाइ नमोकारो हत्थुस्सेहो य सीसनमणं च । संपुच्छणऽच्छणं छोभवंदणं वंदणं वावि ॥१७॥ आवश्यके। जं सक्कइ तं हितार्थकारी च। तथैव लब्धलक्ष्य एकविंशत्या गुणैः संयुक्तः ॥३८९॥ श्रावकधर्म इति-सम्यक्त्वमूलकस्तु पंचाणुव्रतानि गुणव्रतानि त्रीणि चतुःशिक्षाव्रतसहितः श्रावकधर्मो द्वादशधा ॥ ३९० ॥ अर्हन् देवो गुरव: सुसाधवो जिनमतं मम प्रमाणं इत्यादि शुभो भाव:सम्यक्त्वं ब्रुवंति जगदगुरवः ॥३९१॥ जीवादीन् नव पदार्थान् यो जानाति तस्य भवति सम्यक्त्वं । भावेन श्रद्धधद अजानतोऽपि सम्यक्त्वं ॥ ३९२ ॥ मिथ्यात्वं पुनबि विधं लौकिकं लोकोत्तरं च ज्ञातव्यं । लौकिकदेवगुरूणां वन्दनतद्वचनकरणादि ॥ ३९३ ॥ लोकोत्तरिकं मिथ्यात्वं तु लोकोत्तमानामविधिकरणादि । तथा पार्श्वस्थादीनां वन्दनादिरकार्ये ॥ ३९ ॥ धन्यानां विधियोगो विधिपक्षप्रकाशका नरा धन्याः । विधिवहुमानिनो धन्या विधिपक्षादषका धन्याः ॥ ३९५ ॥ उत्पन्न कारणे कृति कर्म यो न कुर्याद् द्विविधमपि । पार्श्वस्थादीनां चतुर्गुरुका अनुदद्घाताः स्तस्य ॥ ३९६ ॥ वाचा नमस्कारो हस्तोत्सेधश्च शीर्षनमनं च । संपृच्छनं पार्श्वे स्थानं स्तोमवन्दनं वन्दनं वापि ॥ ३९७॥