________________
अट्ठ य मासा उ सेसाणं ॥ ६४ ॥ उवहीधोयणकालुत्ति-अप्पत्ते चिय वासे सव्वं उवहिं धुवंति जयणाए। असईए उदगस्स उ जहन्नओ पायनिज्जोगो ॥ ६५ ॥ आयरियगिलाणाणं मइलार पुणोवि धुवंति । मा हु गुरूणमवन्ना लोगंमि अजीरणं इयरे ॥६६॥ वसहिसुडित्ति-पिट्ठिवंसो दो धारणाउ २ चत्तारि मूलवेलीओ। मूलगुणेहि विसुद्धा एसा हु अहागडा वसही ॥ ६७ ॥ वंसगकडगुकंचणच्छायगलेवणदुवारभूमी य । परिकम्मविप्पमुक्का एसा मूलुत्तरगुणेसु ॥ ६८ ॥ दूमियधूमियवासियउज्जोइय बलिकडा अवत्ता य । सित्ता संमहाविय विसोहिकोडिं गया वसही ॥६९॥ सिज्जादाणगुणत्ति-सिज्जादाणप्पभावेण, तरेइ भवसायरं । सिज्जायरो अओ वुत्तो, सिद्धो सव्वन्नुसासणे ॥ ७०॥ सिज्जाए संठियाणं गुणसुष्ठियमुणिवराण सज्झायं । कुव्वंताणं सुन्नइ महुरझुणी पुन्नवंतेहिं ॥७२॥ जह २ सज्झायझुणी सुणिज्जइ मुणिवराण
तपस्तु ऋषभनाथस्य । वीरस्य च षण्मासा अष्ट च मासास्तु शेषाणाम् ॥ २६४ ॥ उपधिधावनकाल इति-अप्राप्त एव वर्षे सर्वमुपधिं धावति यतनया । असति उदकस्य तु जघन्यतः पात्र. निर्योगः ॥ २६५ ॥ आचार्यग्लानानां मलिनानि मलिनानि पुनरपि धाव्यन्ते । मा भवतु गुरूणामवज्ञा लोकेऽजीर्णमितरस्मिन् ॥२६६॥ वसतिशुद्धिरिति-पृष्ठिवंशो द्वे धारण्यौ चतस्रो मूलवल्ल्यः। मूलगुणैर्विशुद्धैषैव वसतियथाकृता ॥२६७॥ वंशाः कटा उत्कञ्चनानि आच्छादनं लेपनं द्वारभूमिश्च । परिकर्मविप्रमुक्ता एषा मूलोत्तरगुणैः ॥ २६८ ॥ धवलिता धूपिता:वासिता उद्योतिता कृतबलिः अव तिता च । सिक्ता संमृष्टाऽपि च विशुद्धिकोटीं गता वसतिः ॥२६९॥ शय्यादानगुणा इति-शय्यादानप्रभावेण तरति भवसागरं । शय्या. तरोऽत उक्तः सिद्धः सर्वज्ञशासने ॥ २७० ॥ शय्यायां संस्थितानां गुणसुस्थितमुनिवराणां स्वाध्यायं । कुर्वतां श्रूयते मधुरध्वनिः पुण्यवनिः ॥ २७१ ॥ यथा२ स्वाध्यायध्वनिः श्रूयते मुनिवराणां
