________________
चुक्काणं चोयणा भुज्जो, निहुरा पडिचोयणा ॥ ३८ ॥ किं कीरइ बहुएहिवि गणिणो गच्छंमि पावसमणेहिं । सुन्न चिय साला सुंदरत्ति नहु चोरसंकिन्ना ॥ ३९ ॥ एयं गच्छववत्थं दुप्पसहाणंतरं तु जो खडे । तं गोयम ! जाण गणी निच्छयओऽणतसंसारी ॥ ४० ॥ कालोचियजयणाए मच्छररहियाण उज्जमंताणं । जणजत्तारहियाणं होइ जइत्तं जईण सया ॥ ४१॥ गुरुपमुहाणं कीरह असुद्धसुद्धेहि जत्तियं कालंति-जावज्जीवं गुरुणो असुद्धमुद्धेहिं वावि कायवं । वसहे बारस वरिसा अट्ठारस भिक्खुणो मासा ॥ ४२ ॥ भत्ते पाणे धुवण पसंसणा हत्थपायसोए य । आयरिए अइसेसा हवंति दोसा अणायरिए ॥४३॥ करचरणनयणदसणाइधोयण पंचमो य अइसेसो। आयरियस्स उ सययं कायवो होइ नियमेणं ॥४४॥ व्यवहारे। सवत्थ संजमं संजमाओ अप्पाणमेव रक्खिज्जा । मुच्चइ अइवायाओ पुणो विसोही नयाविरई ॥ ४५ ॥ उक्ता अनाचारस्य वारणा । स्खलितेषु चोदना भूयो निष्ठुरा प्रतिचायना ॥ २३८ ॥ किं क्रियते बहुकैरपि गणिनो गच्छे पापश्रमणैः । शून्या एव शाला सुंदरेति न तु चौरसंकीर्णा ॥२३९॥ एतां गच्छव्यवस्थां दुष्प्रसहेभ्योऽर्वाक् ! तु यः खंडयेत् । तं गौतम ! जानीहि गणिनं निश्चयतोऽनन्तसंसारीति ॥ २४०॥ काल एव यतनया मत्सररहितानामुधच्छतां । जनयात्रारहितानां भवति यतित्वं यतीनां सदा ॥२४१॥ गुरुप्रमुखाणां क्रियते शुद्धाशुद्धाभ्यां यावत्कालमिति-यावजीवं गुरोरशुद्धशुद्धाभ्यां वापि कर्तव्यं । वृषभे द्वादश वर्षाणि अष्टादश भिक्षोर्मासाः ॥ २४२ ॥ भक्ते पाने धावने प्रशंसनायां हस्तपादशौचे च। आचार्येऽतिशया भवन्ति दोषा अनाचार्ये ॥ २४३ ॥ करचरणनयनदशनादिधावनं पंचमश्चातिशयः । आचार्यस्य तु सततं कर्तव्यो भवति नियमेन ॥ २४४ ॥ सर्वत्र संयम ( रक्षेत्) संयमात् आत्मानमेव रक्षेत् । मुच्यतेऽति. पातात् पुनर्विशोधिर्नचाविरतिः ॥ २४५ ॥ साधुविहारस्वरूप
