________________
.. १२५ राहिय जाइ अचुयं जाव । भावत्थएण पावइ अंतमुहुत्तेण निवाणं ॥ २५॥ अपएसंमि निवुडी कारवणे जिणघरस्स नो पूआ । साहूणमणणुवाओ किरियानासो य अववाए ॥ २६ ॥ न य किंचि जत्थ सल्लं नरतिरियाणं च अढिमाईणि । जलथलगया य जा सा मुद्धा भूमी भवे एसा ॥२७॥ कट्ठाईवि दलं इह सुद्धं जं देवयाउववणाओ । नो अविहिणोवणीयं सयं च कारावियं जं नो ॥२८॥ रायाईणं इह सम्मएण नाओवणीयदवेणं । भावेणं काय अपत्तिरहियं च जयणाए ॥ २९ ॥ पडिबुज्झिस्संति इहं दहूण जिणिंदबिंबमकलंकं । अन्नेऽवि भवसत्ता काहंति तओ पवर भवणं ॥३०॥ पिच्छिस्सं इत्थमहं वंदणगनिमित्तमागए साहू । कयपुन्ने भगवंते गुणरयणनिही महासत्ते ॥ ३१ ॥ निप्फाइऊण एवं जिणभवणं सुंदरं तहिं विवं। जणमणनयणाणंदं लक्खणसंपन्नयं कुञा ॥३२॥ पडिमत्ति--अंगाहीणवयवाऽकराल अह उद्धवज्जिया दिट्ठी । समचउरंस सुरूवा सुनिम्मला लक्खणजुया य ॥ ३३ ॥ पइत्ति --
यावत् । भावस्तवेन प्राप्नोति अन्तर्मुहूर्तेन निर्वाणम् ॥ २५ ॥ अप्र. देशे निवृद्धिः कारणे जिनगृहस्य नो पूजा । साधूनामननुपातः क्रियानाशश्चावपाते ॥२६॥ न च किश्चिद यत्र शल्यं नरतिरश्चां चास्थ्यादीनि । जलस्थलगता या सा शुद्धा भूमि वेदेषा ॥ २७ ॥ काष्ठाद्यपि दलमिह शुद्धं यद्देवतोपवनात् । नो अविधिनो. पनीतं स्वयं च कारितं यत् नो ॥ २८॥ राजादीनामिह संमतेन न्यायोपनीतद्रव्येण । भावेन कर्त्तव्यं अप्रीतिरहितं च यतनया ॥२९॥ प्रतिभोत्स्यन्ति इह दृष्ट्वा जिनेन्द्रबिम्बमकलम् । अन्येऽपि भव्यसत्त्वाः कारयिष्यन्ति ततः प्रवरभवनम् ॥३०॥ प्रेक्षिष्ये अत्राहं वन्दनकनिमित्तमागतान् साधन् । कृतपुण्यान् भगवतः गुणरत्ननिधीन महासत्वान् ॥ ३१ ॥ निष्पाद्य एवं जिनभवन सुन्दरं तत्र बिम्बम् । जनमनोनयनानन्दं लक्षणसंपन्नं कुर्यात् ॥३२॥ प्रतिमेति-अङ्गहीनावयवाऽकराला अधऊर्ववर्जितहष्टिः । समचतुरस्रसुरूपा सुनिर्मला लक्षणयुता च ॥३३॥ प्रतिष्ठेति
