________________
[समराइचकहाए
मणमाणाइसयजुत्तो सन्वङ्गसुन्दराहिरामो पढमजोवणसिरीसमद्धासियसरीरो मण्डणामिव वसुमईए आए न्दो व्व सयलजणलोयणाणं पच्चाएसो व्व धम्मनिरयाणं मिलओ ब्व परमधयाए ठाणमिव आदेयभावस्स कुलहरं पिव खन्तीए आगरो इव गुणरयणाणं विवागसव्वस्समिव कुसलकम्मस्स महामहन्तनिववंससंभूओ विजयसेणो नामं आयरिओ०९त्ति। सो य असोयदत्तसेहिपडिबद्धजिणाययणमण्डिए अणुनविय ओग्गह१० ठिओ असोयवणुजाणे । जत्थ नीइबलिया विव नरवई दुल्लहविवरा सहयारा, परकलत्तदंसणभीया
विव सप्पुरिसा अहोमुहटिया वावीतडपायवा, विणिवडियसप्पु१. रिसचिन्ताओ विव अडालविडालाओ अइमुत्तयलयाओ, दरिद्दका
मिहिययाइं पिव समन्तओ आउलाई लयाहराई, विसयपसत्ता विव पासण्डिणो न सोहन्ति लिम्बपायवा, नववरगा विव कुसुम्भरत्तनिवसणा विरायन्ति रत्तासोया, किं बहुणा, जत्य मणोरहा विव जीवलोयस्स बहुवुत्तन्ता उजाणपायवा११ । तहा १०९. तत्र च तस्मिंश्चैव दिवसे आगतः मासकल्पविहारेण यथासंयम विहरन् शिष्यगणसंपरिघृतः संपूर्णद्वादशांगी अवधिमनोज्ञानतिशययुक्तः सर्वाङ्गसुन्दराभिरामः प्रथमयौवनश्रीसमृद्धाश्रितशरीरः मंडनमिव वसुमत्याः, आनन्दः इव सकलजनलोचनानां, प्रत्यादेशः इव धर्मनिरतानां निलयः इव परमधन्यतायाः, स्थानमिवादेयभावस्य, कुलगृहमिव क्षान्त्याः , आकरः इव गुणरत्नानां, विपाकसर्वस्वमिव कुशलकर्मणः महत्तमनृपवंशसंभूतः विजयसेनः नाम आचार्यः इति । ११०. अवग्रहः आश्रय इत्यर्थः, अनुज्ञाप्यावग्रहं । १११. यत्र नीतिबलिनः इव नरपतयः दुर्लभविवराः सहकाराः, परफलत्रदर्शनभीताः इव सत्पुरुषाः अधोमुखस्थिताः
