________________
बीमो भयो।
१२९
अणसणं । अओ न आहारगहणं करेमि ति । तेण भणियं, अकीरमाणमि आहारगहणे सुओ ते कुप्पिस्सइ । राइणा भणियं । अकारणो से कोवो; सच्चपइबा खु तवस्तिणो हवन्ति । तेण भणियं । देव विइयवुत्तन्तो चेव तुमं कुमारचरियस्स; ता मा ते पमायं करिस्सइ ॥
एत्थन्तरंमि · चिरायइ देवसम्मोति संजायामरिसवेगो घेत्तूण खग्गं आगओ आणन्दो । भणियं च तेण । जइ न आहारगहणं करेसि, ता इमिणा कयन्तजीहाणुगारिणा करवालेण सीसं ते छिन्दामि । राइणा भणियं । जाणतो मरणन्तं देहावासं असासयमसारं । को उब्धिएज्ज नरवर मरणस्स अवस्स गन्तब्वे ॥ २०९ ॥ गब्भपभिइमावीई सलिलच्छेए सरं व सूसन्तं । अणुसमयं मरमाणं जियइ त्ति जणो कह भणइ ४५ ॥२१॥ संपत्थियाण परलोगमेगसत्येण सत्थियाणं व । जइ तत्थ कोइ पुरओ वच्चइ भयकारणं किमिह ४ ॥२११॥ १ जीयमणिच्चमवस्सं मरणं ति मणमि निच्छओ जस्स । सूणायारपसुस्स व का आसा जीविए तस्स ४७ ॥ २१२ ॥
४४४. विलंबं करोति । ४४५. 'आवीई' भावीचि निरंतरे । 'सूसन्त' शुष्यमाणं । गर्भारप्रभृति निरंतरं सलिलच्छेदे सरः इव शुष्यमाणं अनुसमयं म्रियमाणं जीवतीति जनः कथं भणति । ४४६ संप्रस्थितानां परलोकमेकसार्थेन सार्थिकानां रुव । यदि तत्र कोऽपि पुरतः, व्रजति भयकारणं किमिह । ४४७. जीवितमनित्यमवश्यं मरणमिति मनसि निश्चयो यस्य । सूनागारपशोः इव का आशा जीविते तस्य ॥
