________________
तृतीयः सर्गः ।
चेतश्चमत्कार मनोज्ञवर्णपुष्पैकपात्रं गुणत्रल्लुलाम । दामेव मूर्ध्ना वहतां यदाज्ञां
स्वयंवरा श्रीः सकला समागात् ॥ ६० ॥ चेतश्चिचं चमत्करोतीत्येवंशीलं चेतश्चमत्कारि, पुनः किं०, मनोज्ञवर्णपुष्पैकपात्रं मनोझो वर्णो यशस्तदेव पुष्पं प्रसूनं तस्यैकमद्वितीयं पात्रं भाजनं, पुनः किं०, गुणवल्ललाम गुणवतां लाम तिलकं तैरेव मूर्ध्नि धार्यत्वात्, दामेव मालावत्, यदाज्ञां येषां पूज्यानामादेशं, मूर्ध्ना वहतां पुंसां, सकला सर्वा, श्रनादिलक्ष्मीः, स्वयंवरा सम्मुखा, समागात् प्राप्तेति ॥ ६०॥ अथावदातद्वारेण विशेषतस्तानेव वर्णयतितेऽन्येद्युरार्यास्तपगच्छधुर्या
हंसा इवाम्भोरुहिणीं विहारैः ।
मरुस्थली मञ्जु विभूषयन्तः
स्वयं समेता अजमेरुदुर्गम् ॥ ६१ ॥
१४५
अन्येकदा ते आर्याः पूज्याः श्रीविजयदानसूरयः, किं० तपगच्छस्य धुर्या वृषभा इव तद्भारनिर्वाहकत्वात्, अम्भोरुहिणीं नलिनीं, हंसा इव मरुस्थलीं मरुदेशभूमिं, मञ्जु यथा भवति तथा साध्विति यावत् विभूषयन्तोऽलंकुर्वन्तस्सन्तस्तन्मध्ये भूत्वेति यावत्, क्रमेण स्वयमात्मना, अजमेरुदुर्गे लौकिकपुष्करतीर्थपार्श्वगं समेता आजग्मुः ॥ ६१ ॥
9
तत्राऽथ लुम्पाकमतानुरक्तालोकाः सदध्वाऽमृतरश्मिकोकाः ।
