________________
सिरिसतिरिविरा बालोयवलं चखं, मणी दुकरं चिरं । रूवेहि वयं खिप्पड़, सहावसोवा सर्व चला ४१॥
लोकपलं चक्षुः, मन इव वद् दुष्कर सिर पर्जुन । सपैस्तत् क्षिप्यते, स्वभावतो वा खये पळति ॥ ४४१॥ तहा-- न कुणइ निमेसजत्तं (जु), तत्युवओगेण माणसाएजा। एगनिसं(सिं) तु पवमो, ज्यायइ साहू अनिमिसच्छो वि।
इत्यादि। तथा
न करोति निमेषयनं (युक्त) तत्रोपयोगेन ध्यानं ध्यायेत् । एकनिशांतु प्रपन्नो ध्यायति साधुरनिमेषाशोऽपि ॥४४२॥ इत्यादि । एएसिं सवेसि, अन्नत्थ ममेस होउ उस्सग्गो। न य नाम एत्तिएहिं, अन्नेहि वि एवमाईहिं ।।४४३॥ एतेषां सर्वेषामन्यत्र ममैप भवतु उत्सर्गः । न च नाम एतावद्भिरन्यैरपि एवमादिभिः ।। ४४३ ॥ आगारेहि अभग्गो, होज्जा अविराहिओ ममुस्सग्गो । तत्थेए आगारा, आईसद्देण संगहिया ॥ ४४४ ॥ आकारैरभग्नो भवेदविराधितो ममोत्सर्गः । तत्रैते आकारा आदिशब्देन संगृहीताः ।। ४४४ ॥ अगणीउ व छिंदेज व, बोहियखोमाइ दीहडको वा । आगारेहिं अभग्गो, उस्सग्गो एवमाईहिं ।। ४४५ ॥ अग्नयो वा छिन्द्याद् वा बोधिकक्षोभादि दीर्घदष्टो वा। आकारैरभन्न उत्सर्ग एवमादिमिः ॥ ४४५ ॥
अन्याकारग्रहणम्
१. मूलम्-"एवमाइएहिं आगारेहिं अभग्गो अविराहिओ दुख मे काउस्सग्गो"इति । २. इयं गाथा आवश्यके १५१६ तमा-(पृ. ७०३).
