________________
दणमहाभासं ।
तत्र मगः पद ऐश्वर्यादीनां यत्समग्रत्वम् ।
ऐश्वर्य रूप-यशः - श्री - धर्म - प्रयत्नमेतेषाम् || २८८ ॥ ईसरिये पि पहुतं, ससुरासुरमणुयजीवलोगस्स । एएसिं संपुर्भ, रूवं पि जमाऽऽगमे मणियं ॥ २८९ ॥ ऐश्वर्यमपि प्रभुत्वं ससुरासुरमनुजजीवलोकस्य । एतेषां संपूर्ण रूपमपि यदागमे मणितम् ॥ २८९ ॥ ससुरा जइ रूवं, अंगुद्वपमाण विउबेजा । जिणपायगुडं पइ. न सोहए तं जहिँगालो ।। २९० ॥
ससुरा यदि रूपम उप्रमाणकं विकुर्युः । जिनपदाएं प्रति न शोभते तद् यथाऽङ्गारः ।। २९० ॥ मरियभुवणंतरालो, गोखीर- तुमार-हार समिधवलो । लोके गिर्जतो, जसो वि एएसि पडिपुन ||२९१ | भरतभुवनान्तरालं गोक्षीर- तुषार- हार - शशिधवलम् । त्रैलोक्ये गीयमानं यशोऽप्येतेषां प्रतिपूर्णम् ।। २९१ ॥
•
भग - खरूपम्
धम्मजमो पत्तो, संपुन चैव लोगनाहाणं ।
करसंठिए वि मोक्खे, करेति धम्मुजमं जेण ॥ २९४॥
नियुक्तिः
पायारो - मरणाई, बाहिरलच्छी इमेसि संपन्ना | केवलियनाण- दंसणपामोक्खा अंतरंगा वि ।। २९२ ॥ प्राकारा - ऽवसरणादिवाह्यलक्ष्मीरेषां संपूर्णा । केवलिकज्ञान- दर्शनप्रमुखा अन्तरङ्गा अपि ।। २९२ ।। धम्मो वि हुएएस, संपुन चेव उ-फलस्वो | जं तेहिंतो वि वरं, धम्मफलं तिहुयणे नत्थि || २९३ धर्मोऽपि खल्वेतेषां संपूर्ण एव हेतु - फलरू .. । यतेभ्योऽपि वरं धर्मफलं त्रिभुवने नास्ति ।। २९३ ॥
१. आगमे नियुक्तिस्वरूपे । २. इयं गाथा आवश्यकसूत्रे ५६९ तमा( पृ० २३५ )
