________________
चेहवंदनमहामास । जो जिणसंघ हीलइ, संघावयवस्स दुक्कयं दटुं । सहजणहीलणिजो, मवे भवे होइ सो जीवो ।। १३३॥ यो जिनसङ्ख हेलति सङ्घावयवस्य दुष्कृतं दृष्ट्वा । सर्वजनहेलनीयो भवे भवे भवति स जीवः ॥ १३३ ॥ जइ कम्मवसा केई, असुहं सेवंति किमिह संघस्स? । विट्टालिज्जइ गंगा, कयाइ किं वासवारेहि ? ॥१३४॥ यदि कर्मवशात्केऽपि अशुभं सेवन्ते किमिह सङ्घस्य ? । विटाल्यते गङ्गा कदापि किं वासवारैः ? ।। १३४ ॥ जो पुण संतासंते, दोसे गोवेइ समणसंघस्स । विमलजसकित्तिकलिओ, सो पावइ निडुइं तुरियं१३५ यः पुनः सतोऽसतो दोषान् गोपायति श्रमणसङ्घस्य । विमलयशःकीर्तिकलितः स प्राप्नोति निवृतिं त्वरितम् ।। जह कणरक्खणहेउं, रक्खिजइ जत्तओ पलालं पि । सासणमालिनभया, तहा कुसीलं पि गोवेजा॥१३६॥ रथा कणरक्षणहेतुं रक्ष्यते यत्नतः पलालमपि । शासनमालिन्यभयात्तथा कुशीलमपि गोपायेत् ।। १३६॥ भणियस्स तत्तमेयं, संघस्सामायणा न कायवा । सोउं सगरसुआणं, दुविसहं दुक्खरिंछोलिं ॥ १३७॥ भणितस्य तत्त्वमेतत्सङ्घस्याशातना न कर्तव्या । श्रुत्वा सगरसुतानां दुर्विषहां दुःखपतिम् ।। १३७ ॥ अनओ भणेज कोई, ओसरणठियस्स वीयरागस्म । कस्यचिद इंदाइएहिँ न कया, मज्जण-मल्लाइणा पूआ॥ १३८॥मतम् अन्यो भणेत्कोऽपि समवसरणस्थितस्य वीतरागस्य । इन्द्रादिकैर्न कुता मजन-माल्यादिना पूजा ।। १३८ ॥
