________________
१२५
चेइयवंदणमहामास । जत्य चि जम्मि सुयधम्मदप्पणे अवितहोवलंमाओ। चिट्ठइ पइडिओ इव, पच्चक्खं जयमिणं सो उ ६९३ यत्रेति यस्मिन् श्रुतधर्मदपणेऽवितथोपलम्भात् । तिष्ठति प्रतिष्ठित इव प्रत्यक्षं जगदिदं स तु ॥ ६९३ ॥ नरलोयमेत्तमेयं ति संसयावगमकारणे भणियं । तेलोको उड्डा-हो-तिरियविभेयं तिहुयणं पि॥६९४।। नरलोकमात्रमेतदिति संशयापगमकारणे भणितम । त्रैलोक्यं-ऊर्ध्वा-ऽध-स्तिर्यविभेदं त्रिभुवनमपि ॥ ६९४ ।। तस्स विसेससरुवं, नेयं मच्चासुरं ति इह मचा । मणिया मणुया असुरा वि दाणवा तेसि एगत्तं ६९५ तस्य विशेषस्वरूपं ज्ञेयं मोऽसुरमिति इह माः । मणिता मनुजा असुरा अपि दानवास्तयोरैक्यम् ।।६९५।। एवं किर दंडो इव, मज्झग्गहणेण एत्थ संगहिओ । सुर-नारयाइरूवो, लोगो सबो वि दट्ठहो ॥ ६९६ ।। एवं किल दण्ड इव मध्यग्रहणेनाऽत्र संगृहीतः । सुर-नारकादिरूपो लोकः सर्वोऽपि द्रष्टव्यः ॥ ६९६ ॥ एवं संखेवेणं, काउं सुयधम्मसंथवो भयो । अइभत्तिमारियचिचो, आसीवायं इमं पढइ ॥६९७॥ एवं संक्षेपेण कृत्वा श्रुतधर्मसंस्तवं भव्यः । अतिमतिभृतचित्त आशीर्वादमिमं पठति ॥ ६९७ ॥ धम्मो ति सुत्तधम्मो, वड्डउ पावेइ उन्नई परमं । सासयमणवरयं चिय, विजयाओ दुम्मयचमणं ६९८ धर्म इति सूत्रधर्मों वर्धतां प्राप्नोति उन्नतिं परमाम् । शाश्वतमनवरतमेव विजयाद् दुर्मदचमूनाम् ॥ ६९८ ॥ धम्मो चरित्तधम्मो, तेण जहा उत्तरं अइपहाणं । . होइ तह चिय वड्डउ, सुयधम्मो एस भगवं ति ६९९
