________________
बेइयवंदणमहाभास । उजोओ वि हु दुविहो, नायबो दहमावसंजुत्तो। दछे,चंदाइकओ, केवलनाणुब्मवो मावो ॥ ५१३ ॥ उयोतोऽपि खलु द्विविधो ज्ञातव्यो द्रव्यमावसंयुक्तः ।
द्रव्ये चन्द्रादिकृतः केवलझानोद्भवो भावः ॥ ५१३ ।। मणियं च
दबुजोउजोओ, पहा पयासेइ परिमियं खेत् । आवश्यकम्
मावुजोउजोओ, लोयालोयं पयासेइ ॥ ५१४ ॥ भणितं चद्रव्योद्योतोयोतः प्रभा प्रकाशयति परिमितं क्षेत्रम् । भावोद्योतोद्योतो लोकालोकं प्रकाशयति ।। ५१४ ।। लोगस्सुजोयगरा, दव्वुजोए य न हु जिणा होति । भावुजोयकरा पुण, होति जिणवरा चउव्वीसं ५१५॥ लोकस्योद्योतकरा द्रव्योद्योते च न खलु जिना भवन्ति । भावोद्योतकराः पुनर्भवन्ति जिनवराश्चतुर्विंशतिः५१५।। देवे वत्थुसहावो, धम्मो गम्माइणं च ववहारो। कुप्पावयणगओवा, भावे सुय-चरणरूवो चि ॥५१६।। द्रव्ये वस्तुस्वभावो धर्मो गम्याऽऽदीनां च व्यवहारः । कुप्रावचनगतो वा भावे श्रुत-चरणरूप इति ॥ ५१६ ।। दोग्गइगमणपवत्तं, जीवं धारेइ घरइ मुद्धाणे । तो होइ भावधम्मो, सो नऽनो नाणचरणाणं ५१७॥ १. एतद् गाथाद्वयं आवश्यके १०६२-१६१ गाथारूपम्-(पृ. ४९७) । २. एतबैवं श्रीआवश्यके
"दुह दव-भावधम्मो दव्वे दव्वस्स दध्वमेवऽहवा । तित्ताइसभावो वा गम्मा इत्थी कुलिंगो वा ॥ १०६३ ॥ दुह होइ भावधम्मो सुअ-चरणे य सुअम्मि सज्झायो। .
चरणम्मि समणधम्मो खंती-माई भवे दसहा ॥ १०६४ ॥ एतयोच विवरण तत एवाऽवसेयम् । (पृ. ४९८)
