________________
संस्कृतभाषा
सिरिसंतिरिविरह इस दोसविप्पमुक्को, उस्सम्गे चिंतिऊण मंगलगं । भणिऊण नमोकारं, पारइ विहिणा असंमंतो॥४९७॥ इति दोषविप्रमुक्त उत्सर्गे चिन्तयित्वा मङ्गलकम् । भणित्वा नमस्कारं पारयाते विधिनाऽसंभ्रान्तः ॥४९॥ परमेहिनमोकारं, सकइभासाइ भणइ थुइसमए । पुरिसो न चेव इत्थी, पायइभासानिबद्धं पि॥४९८॥ परमेष्ठिनमस्कार संस्कृतभाषया भणति स्तुतिसमये। . पुरुषो नैव स्त्री प्राकृतभाषानिबद्धमपि ।। ४९८ ॥ जइ एगो देइ थुई, अहणेगे तो थुइं पढइ एगो। . अने उस्सग्गठिया, सुर्णति जा सा परिसमत्ता ४९९ यद्येकः ददाति स्तुतिमथानके ततः स्तुतिं पठत्येकः। अन्ये उत्सर्गस्थिताः शृण्वन्ति यावत्सा परिसमाप्ता।।४९९।। एत्थ य पुरिसथुईए वंदइ देवे चऊविहो संघो । इत्थीथुइए दुविहो, समणीओ साविया चेव ॥५०॥ अत्र च पुरुषस्तुतौ वन्दते देवान् चतुर्विधः समः। स्त्रीस्तुतौ द्विविधः श्रमण्यः श्राविकाश्चैव ॥ ५०० ।। बिंबस्स जस्स पुरओ, पारद्धा वंदणा धुई तस्स । चेइयगेहे सामनवंदणे मूलबिंबस्स ॥ ५०१॥ बिम्वस्य यस्य पुरतः प्रारब्धा वन्दना स्तुतिस्तस्य ।
चैत्यगेहे सामान्यवन्दने मूलबिम्बस्व ॥ ५०१॥ जओ-.
जेसिं भावजिणाणं, विहियं सकत्यएण संथवणं ।
जेसिं च चेहयाणं, कओ मए वंदणुस्सग्गो ॥५०२॥ यत:येषां भावजिनानां विहितं शकस्तवेन संस्तवनम् । येषां च चैत्यानां कृतो मया वन्दनोत्सर्गः ॥ ५०२ ॥
