________________
प्रथमः प्रकाशः
७७
जं पुण अब्भासरसा, सुअं विणा कुणइ फलनिरासंसो । तमसंगाणुट्ठाणं, विन्नेअं निउणदंसीहि ॥ कुंभारचक्कभमणं, पढमं दंडा तओ वि तयभावे । वयणासंगाणुहाणभेअकहणे इमं नायं ॥ पढमं भावलवाओ, पायं बालाइआण संभवइ । तत्तोवि उत्तरुत्तरसंपत्ति नियमओ होइ ॥ तम्हा चउव्विहंपि हु नेअमिणं पढमरूवगसमाणं । जम्हा मुणीहिं सव्वं, परमपयनिबंधणं भणियं ॥ बीअगरूवसमंपि हु सम्माणुट्ठाणकारणत्तेण' । एगंतेण न दुटुं, पुव्वायरिया जओ बिंति ॥ असढस्स अ परिसुद्धा, किरिया सुद्धाइकारणं होइ । अंतो विमलं रयणं, सुहेण बझं मलं चयइ ॥ तइअगरूवगतुल्ला, मायामोसाइदोससंपत्ता । कारिमरूवयववहारिणोव्व कुज्जा महाणत्थं ॥ होइ अ पाएणेसा, अन्नाणाओ असद्हाणाओ। .कम्मस्स गुरुत्ताओ, भवाभिनंदीण जीवाणं ॥
उभयविहीणाओ पुणो, नियमाराहणविराहणारहिआ। विसयब्भासगुणाओ कयाइ होज्जा सुहनिमित्तं ॥ जह सावगस्स पुत्तो, बहुसो जिणबिंबदसणगुणेणं ।
अकयसुकओ वि मरित्रं, मच्छभवे पाविओ सम्मं ॥ एतद्गाथासु पञ्चमादिगाथासप्तकस्याऽर्थलेशो यथा
सदनुष्ठानं चतुर्विध-प्रीतियुतं भक्तियुतं वचनप्रधानं असङ्गानुष्ठानं च। यत्कुर्वतः प्रीतिरसोऽतिरुचिरूपो वर्द्धते तत् प्रीत्यनुष्ठानम् १। पूज्येषु प्रीत्यनुष्ठानसममपि करणं भक्त्यनुष्ठानं २। प्रीत्या पत्न्याः पालनादि क्रियते, मातुस्तु भक्त्येति प्रीतिभक्त्योविशेषः । वचनानुष्ठानं सर्वत्रा
१. कारणं होइ इति को० ह० प्र० पाठः ।
