________________
पभणेइ. गुरु भद्दे ! साहूण न कप्पए हु सावज्जं । कहिउं किंपि तिगिच्छं, विज्जं मंतं च तंतं च ॥१८९ ॥ तहवि अणवज्जमेगं, समत्थि आराहणं नवपयाणं। इहलोइअ-परलोइअ-सुहाणमूलं
जिणुद्दिढें ॥१९० ॥ अरिहं सिद्धायरिआ, उज्झाया साहुणो य सम्मत्तं । नाणं चरणं च तवो, इअ पयनवगं परमतत्तं ॥१९१ ।। एएहिं नवपएहिं, रइअं अन्नं न अत्थि परमत्थं । एएसु चिअ जिणसासणस्स सव्वस्स अवयारो ॥१९२ ।। जे किर सिद्धा, सिझंति जे अ, जे आवि सिज्झइस्संति । ते सव्वेवि हु . नवपयझांणेणं चेव निब्भंतं ॥१९३ ॥ एएसिं च पयाणं, पयमेगयरं च परमभत्तीए। आराहिऊण . णेगे, संपत्ता तिजयसामित्तं ॥१९४ ॥ एएहिं नवपएहि, सिद्धं सिरिसिद्धचक्कमेअं जं!। तस्सुद्धारो एसो, पुवायरिएहिं निद्दिट्ठो ॥१९५ ॥
-
१६७
