________________
नामग्रहणे लिङ्गविशिष्टस्यापि ग्रहणमिति न्यायेन प्राप्तावपि 'भवी' इत्यत्र तस्य सत्वं 'आ द्वः' इति वचनान्न भवति । नपुंसके तु सेरभावात्पुल्लिङ्ग तु से: स्थानित्वेन सत्वे कृतेऽपि "पदस्य" ।२।१३८९। इति सलोपे विशेषाभावः ॥४२॥
अदसो दः सेस्तु डौ।२।१४३॥ । त्यदा सौ परे अबसो दः सः स्यात् । सेस्तु औ। असो । असको । हे असौ । हे असको । त्यवामित्येव । अत्यदाः ॥४३॥
असविति-प्रत्रियालाघवार्थं "आवर." ॥२१॥४१॥ इति न प्रवर्तते किन्तु 'डित्यन्त्यस्वगः'।२।१।११४। इत्येव प्रवर्तते । हे असो, हे असको इति "अदेन: स्यमोलुक्" ॥१॥४॥४४॥ इत्यत्र स्यादेशत्वेनैवामोऽपि लोपे सिद्ध यदम्ग्रहणं तदन्यस्य स्यादेशस्याग्रहणार्थत्वात्तेनात्र "तदादेशास्तद्वद्भवन्ति' इति न्यायेन सेः स्थानित्वेपि "डौ" इत्यस्य लोपो न भवति । डित्करणमन्त्यस्वरादिलोपार्थम् वेन "औता" ।।४।२०। “एदाप:" ॥१॥४॥४२॥ दीर्घड्याडध्यञ्जनात्से:' ।१।४।४५। "अस्यायत्तत्क्षिपका." ।।४।१११॥ इति कार्याणि न भवन्ति अन्यथा सेस्त्वोरिति क्रियेत । एतानि कार्याणि स्त्रियां प्राप्नुवन्ति । अयं भाव:-अदसशब्दात्सावनेन औकारे "आ देरः" ॥२॥१॥४१॥ इत्यत्त्वे "आ. द”।२।४।१८। इत्यापि औव्यपदेशे "औता" ।१।४।२०। इति सिव्यपदेशे तु आमन्ध्ये "एदापः" ॥१४॥४२॥ इति अनामध्ये 'दीपंड्य ब० ॥१४॥४५॥ इति अकि तु "अस्यायत्तत्क्षि."|४|११॥ इति प्राप्नुवन्ति । अत्यवा इति "अम्बा." ११४९०। इति दीर्घः ॥४३॥
असुको वाकि ।।१।४४॥ त्यदां सौ परे अरसोऽकि सत्यसको वा स्यात् । असुकः । असको.। हे असुक । हे असको ४४॥
अनेन दस्य सः सात्परस्याकारस्योकार: सेस्तु डौत्वाभावी वा निपा
