________________
[.६४८] प्राकृतव्याकरणम् उच्चनीचाभ्यां के सिद्धम् । उच्चैनी वैसोस्तु रूपान्मरनिवृत्यर्थ वचनम् ॥ १५४ ॥
ई.यें । ८ । १ । १५५ । धैर्यशब्दे ऐत इद् भवति॥धीर हरइ विसाओ॥१५५॥ ओतोदान्योन्य-प्रकोष्ठातोद्य-शिरोवेदना-मनोहर ..
सरोरुहे क्तोश्व कः। ८।१।१५६ । एषु ओतोत्त्वं वा भवति तत्संनियोगे च यथासंभवं ककारतकारयोर्वादेशः ॥ अन्ननं अन्नुन्नं । पवट्ठो पउहो । आवजं आउज्न । सिर-विअणा सिरो-विअणा। मणहर मणोहरं । सररुहं सरोरुहं ॥ १५६ ॥
ऊत्सोच्छासे । ८।१ । १५७। सोच्छ्वासशब्दे ओत उद् भवति ॥ सोच्छ्वास । सूसासो ॥ १५७ ॥
गव्यउ-आअः । ८।१ । १५८ । . गोशब्दे ओतः अउ आअ इत्यादेशौ भवतः॥गउओ। गउआ । गाओ। हरस्प्त एसा गाई ॥ १५८ ।।
औत ओत । ८।१। १५९ । औकारस्थादेरोद् भवति ॥ कौमुदी ॥ कोमुई यौवनम् जोवणं ॥ कौस्तुभः कोत्थुहो ॥ कौशाम्बी कोसम्बी॥ क्रौञ्चः कोचो ॥ कौशिकः कोसिओ॥ १५९ ॥
उत्सौन्दर्यादौ। ८।१ । १६०। सौन्दर्यादिषु शब्देषु औत उद् भवति ॥ सुन्दरं सुन्द
