________________
[६३२] प्रारुतम्याकरणम् अप्पेइ । ओप्पि अप्पिअं॥६३ ॥
. स्वपावुच्च 1८।१।६४ । . . स्वपित्ती धातो आदेरस्य औत् उत् च भवति ॥सो. वइ । सुवह ॥६४॥ - नात्पुनर्यादाइ वा । ८ । १ । ६५ ।
मा परे पुनःशब्दे आदेरस्य आ आइ. इत्यावेशी वा भवतः॥न उण न उणाइ। पक्षे। न उण। न उणो। केवल स्यापि दृश्यते । पुणाइ ॥६५॥
वालावरण्ये लुक । ८।१ । ६६ । - अलाब्बरण्यशब्दयोरादेस्य लुग् वा भवति ॥ लाउं अ. लाउं । लाऊ अलाऊ । रणं अरणं । अत इत्येव । आरपण-कुञ्जरो व्व वेल्लंतो॥६६॥
‘वाव्ययोरखातादावदातः । ८।१।६७।
अव्ययेषु उत्खातादिषु च शब्देषु आदेराकारस्य अद् वा भवति ॥ अव्यय । जह जहा । तह तहा। अहवा। वा॥ह हा । इत्यादि । उत्खातादि। उक्खयं उक्खायं। चमरो चामरो। कलओ कालओ। ठविओठाविओ। परिहविओ परिहाविओ। संठविओ संठाविओ। पययं पाययं । तलवोण्टं तालवेण्टं । हलिओ हालिओ। नराओ। नाराओ। वलया वलाया । कुमरो कुमारो। खइरंखाइरं ॥ उत्खात । चामर । कालक । स्थापित । प्राकृत । तालवृन्त । हालिक । नाराच । बलाका । कुमार । खादिर इत्यादि । कवि प्राणपूर्वाह्नयोरपीच्छन्ति । ब्रह्मणो ब्राणो।
