________________
स्वोपज्ञलघुवृत्तिः [५७३) समासान्तो न स्यात् । किंः , किसखा । क्षेप इति किम् ? के राजा किंराजः ।। ७० ॥
नञ्तत्पुरुषात् । ७।३ । ७१ । अस्मात् समानान्तो न स्यात् । अनुक्, अराजा। तत्पुरुषादिति किन ? न विद्यते धूः अस्याधुरं शकटम् ॥
पूजा-स्वतेः प्राक् टात् ।। ३ । ७२ ।
पूजार्थस्वतिम्यां परं यऋगादितदन्तात् टात् प्राग्यः समासान्तः, स न स्यात् । सुधूः, अतिधूरियम् । पूजेति किम् ? अतिराजोऽरिः। प्राग् टादिति किम् ? स्वङ्गुलं काष्ठम् ॥ ७२ ॥
बहोर्डः । ७ । ३ । ७३ । डस्य प्राप्तियेंतस्ततः समासान्तो ङः कच्च न स्यात् । उपबहवो घटाः। ड इति किम् ? प्रियवहुकः ॥ ७३ ॥
इच युद्धे । ७।३ । ७४ । युद्धे यः समास उक्तस्तस्मादिच् समासान्तः स्यात् । केशाकेशि ।। ७४ ॥
दिदण्ड्यादिः। ७ । ३ । ७५ । एते इजन्ताः साधवः स्युः । द्विदण्डि हन्ति, उमा. दन्ति ॥ ७५ ॥
ऋक्-पूः-पथ्यपोऽत् । ७।३।७६ । ऋगायन्तात् समासादत समासान्तः स्यात् । कुत्सिताऽर्थोऽत्र किंशब्दः कुत्सितः सखा किसखा, एवं किंराजेत्यादिषु क्षेगर्थत्वात् समासान्तत्वं न किं तु " किं क्षेपे" (पृ. १५१) सूत्रेण तत्पुरुषः कर्मधारयः समासः । वं समासान्तत्वे तु कस्य केषां वा राजा किंराजः इत्यत्र " राजन् सोः (.-३-१०६) सूत्रादद् स्यात् ।
