________________
स्वोपनवृत्तिसहितम् [८३३) पदान्ते उ-हुं-हि-हंकाराणाम् । ८ । ४।४११ ।
अपभ्रंशे पदान्ते वर्तमानानां उं हुं हिं हं इत्येतेषां उच्चारणस्य लाघवं प्रायो भवति ॥ अन्नु जु तुच्छउं तहे घणहे। बलि किजउं सुअणस्सु ॥ दइउ घडावइ वणि तरुहुं॥ तरहुं वि वकलु । खग्ग-विसाहिउ जहिं लहहुं॥ तणहं तइज्जी भङ्गि नवि ॥ ४११ ।।
म्हो म्भो वा । ८।४।४१२ । अपभ्रंशे म्ह. इत्यस्य स्थाने म्भ इति मकाराकान्तो भकारो वा भवति ॥ म्ह इति "पक्ष्म-श्म-हम-स्म-मां म्हः " (८-२-७४) इति प्राकृतलक्षणविहितोत्र गृह्यते। संस्कृते तदसंभवात् । गिम्भो । सिम्भो॥
वम्भ ते विरला के वि नर जे सव्वङ्ग-छइल्ल ।
जे वडा ते वञ्चयर जे उज्जुअ ते बइल्ल ॥ ४१२ ॥ .. . अन्याहशोन्नाइसावराइसौ । ८।४ । ४१३ ।
अपभ्रंशे अन्याशशब्दस्य अन्नाइस अवराइस इत्या. देशौ भवतः ॥ अन्नाइसो। अवराइसो ॥ ४१३ ॥ प्रायसःप्राउ-प्राइव-प्राइम्व-पग्गिम्वाः ४४१४ ।
अपभ्रंशे प्रायस् इत्येतस्य प्राउ प्राइव प्राइम्व पग्गि. म्ब इत्येते चत्वार आदेशा भवन्ति ।
अन्ने ते दीहर लोअण अन्नु तं भुअ-जुअलु । अन्नु सु घण-हारु तं अन्नु जि मुह-कमलु ॥ अन्नु जि केस कलावु सु अन्नु जि प्राउ विहि । जेण णिअम्बिणि घडिअ स गुण लायण्ण-णिहि ।।
१०५
