________________
• [८२४] प्राकृतव्याकरणम्
अम्हहं भ्यसाम्भ्याम् । ८ । ४ । ३८० । अपभ्रंशे अस्मदोभ्यसा अमा च सह अम्हहं इत्यादेशो भवति ॥ अम्हहं होन्तउ आगदो ॥ आमा ॥ अह भग्गा अम्हहं तणा ॥ ३८० ॥
सुपा अम्हासु । ८ । ४ । ३८१ । अपभ्रंशे अस्मदः सुपासह अम्हासु इत्यादेशो भवति । अम्हासु ठिअं॥ ३८१ ॥ त्यादेराद्य-त्रयस्य बहुत्वे हि न वा ।८।४।३८२।
त्यादीनामाद्यत्रयस्य सम्बन्धिनो बहुष्वर्थेषु वर्तमानस्य वचनस्यापभ्रंशे हिं इत्यादेशो वा भवति ॥ मुह-कबरि-बन्ध तहे सोह धरहिं नं मल्ल-जमु ससि
. . राहु करहिं । तहे सहहिं कुरल भमर-उल-तुलिअ नं तिमिर-डिम्भ
खेल्लन्ति मिलिअ ॥ ३८२ ॥ मध्य-त्रयस्याद्यस्य हिः ।।४।३८३। त्यादीनां मध्यत्रयस्य यदायं वचनं तस्यापभ्रंशे हि इत्यादेशो वा भवति ॥
बप्पीहा पिउ पिउ भणवि कित्तिउ अहि हयास।
तुह जलि महु पुणु वल्लहइ बिहुं वि न पूरिअ आस ॥ आत्मनेपदे।
बप्पीहा कई बोल्लिओण निग्धिण वार इ वार ।।
सायरि भरिअह विमल-जलि लहहि न एकइ धार । सप्तम्याम् ।
