________________
- ॥ अव०वृत्यादिसमेतं नवतत्वप्रकरणम् ॥ (६९) भवे थूलो ॥१॥ जीवो जइया एगे, खित्तपएसम्मि संठिए मरइ। पुणरवि तस्साणंतर-बीअपएसम्मि जइ मरद ॥ २॥ एवमणंतर. मरणेण, सव्वे खित्तम्मि जइ मओ होइ । सुहुमो खित्तपरहो, अणुक्रमेणं नणु गणिज्जा ॥ ३ ॥' अत्र क्षेत्रप्रदेशाननुक्रमेणैव प्रथमप्रदेशानुबद्धप्रदेशपरम्परापरिपाटयैव गणयेत् । न पुनः पूर्वस्पृष्टाद व्यवहितान् प्रदेशान् गणयेत् ॥ इयमत्र भावना ॥ यद्यपि जीवस्यावगाहना जघन्यतोऽपि असङ्ख्यातप्रदेशात्मिका । तथापि विवक्षित कस्मिंश्चित्प्रदेशे त्रियमाणस्य विवक्षितः कश्चिदेकः प्रदेशोऽवधिरूपो विवक्ष्यते । तस्मात् प्रदेशादन्यत्र प्रदेशान्तरे ये नमःप्रदेशा मरणेन व्याप्त भवन्ति ते न गण्यन्ते, किंत्वनन्तऽपि काले गते विवक्षितात्प्रदेशादनन्तरो यः प्रदेशो मरणेन व्याप्तः स गण्यते । इदमत्र सूक्ष्मक्षेत्रपुद्गलपरावती गृह्यते ॥ ॥ चिरन्तनाचार्यप्रणीता नवतत्वाचूर्णिः समाता !!
(०) अन्तर्मुहूर्त्तमात्रमपि घटिकाद्वयमपि यविवकिभि वैः स्वसारसम्यक्त्वं स्पृष्टं स्यात् , तेषां जीवानामपार्द्धपुद्गलपरावर्ड एव संसारो भवति । कोऽर्थः, चतुर्दशरज्ज्वात्मकलोकाकाशदेशानां मध्ये (य) एक प्रदेशं जीवो मरणेन क्षणं स्पृशति, स लेख्ये गण्यते । ततो यदा पुनस्त मादेकप्रदेशादनन्तरं द्वितीयं प्रदेशं मरणेन स्पृशति । सोऽपि तदा लेख्यके गण्यते । अन्तरालभवाश्च न लेख्यक गण्यन्ते । एवं क्रमेण (पदा)तृतीयादिपदेशादारभ्य सर्वलोकप्रदेशान् स्पृशति तदा सूक्ष्मक्षेत्रपुद्गलपरावर्तः ॥ एवं स्वरूपश्च पुङ्गलपवर्तः ॥ एवंस्वरूपस्य पुद्गलपरापत्याई ततोऽप्यप किश्चिन्यूनोऽर्द्धपुद्गलो भवति । एतावत्कालमध्येऽवश्यं सुत्यङ्गनास्तनतटलुउनपरः स्यादिति गाथार्थः ।। ॥ तपागच्छाधिपतिश्रीदेवेन्द्रसूरिविनिर्मिता
नवतत्ववृत्तिः समासा॥
meroen .
