________________
लघुक्षेत्र समासप्रकरण.
१८३
वय रवयरूवंडुगं के० हेमवंत ने ए रमवंतरूपं ठिक ने एटले ए बेनुं जोडलुं वे ते सरखं बे. एटले हिमवंत पर्वत बे ते दक्षिण तरफ बे ने ऐरवत उत्तर दिशिमां बे. तथा हरिवासरम्मयडुगं के० हरीवर्ष अने रम्यकवर्ष द्विकं एटले ए बेनुं जोडलं सरखं बे. अनुक्रमे ए वे दक्षिण अने उत्तरने विषे पूर्वनीपेठे जाणवा. अने मझि के० मध्यजागे विदेहुत्ति के० सातमो महाविदेह क्षेत्र बे. सगवासा के० ए सात क्षेत्र कह्यां. १३ ॥ हवे एक गाथाए करी, सात क्षेत्रमध्ये व कुलगिरि तथा सातमा महा विदेह क्षेत्रने मध्यजागे मेरुपर्वत बे, ए सात गिरिनुं सामान्य प्रकारे स्वरूप कहे बे. ॥ दो दीदाचवट्टा || वेयद्वा खित्त बक्क मझंमि ॥ मेरू विदेह मझे || पमाण मित्तो कुल गिरीणं ॥ २४ ॥
अर्थ- दोवेयवादीहा के० वे दीर्घ एटले लांबा वैताढ्य, ते जरत, तथा ऐखत ए बाहेरना वे क्षेत्रमां . घने चल के० चार, वहा के० वृत्त एटले गोलाकार वेयड्ढा के० वैताढ्य - ते हिमवंत, एरसंवंत, हरिवर्ष अने रम्यक् ए चार क्षेत्रमां चार वृत्त वैताढ्य d. एवैताढ्य ते खित्तकमझंमि के० व क्षेत्रमां बे ने विदेहमझे के० महाविदेहनामध्ये वचमां मेरू के० मेरु पर्वत बे. इत्तो के यहींयांथी आगल कुलगिरिलं पमाणं के० कुल गिरिनुं प्रमाण कड़े बे ॥ २४ ॥
॥ हवे एक गाथाए करी कुलगिरिनुं उच्चत्वादि प्रमाण कहे बे. ॥ इग दो च सय उच्चा ॥ कणगमया कणगरायया कमसो ॥ तवणि सुबेरु लिया ॥ बढि मद्यतिरा दोदो ॥ २५ ॥
- बहिय के० बाहेरना हिमवंत छाने शिखरी ए बे पर्वत इगसयउच्चा के० एकसो योजन उंचा बे. अने मन के० वचमांना महाहिमवंत घने रुक्मी ए बे पर्वत दोसचा के बसें योजन उंचा बे. मांहेना निषध अने नीलवंत ए बे पर्वत चनसच्चा के० चार योजन उंचा बे. वली पर्वत केवा बे ? बहि के० बाहेरना वे पर्वत कगमया के० सुवर्णवर्णमयी बे. मझ के० मध्यना वे पर्वत, तेमांदे महाहिमवंत कग के० सुवर्णनो बे, छाने बीजो रुक्मी बे ते रायया के० रुपानो बे. अतिरा के० मानो जे निषध पर्वत बे, ते तवणिक के० तपावेला सुवर्णना वर्ण जेवा रक्तवर्ण सुवर्णनो बे, अने नीलवंत पर्वत ते सुवेरुलिया के० सद्वैमुर्यवर्ण एटले वैकुर्य रलनो अने नीले वर्णे . ॥ २५ ॥
॥ हवे ए कुल गिरि संबंधी पहोलपणं जाणवाने करण कहे . ॥ डुगड तीस अंका | लकगुणा कमिण नजय सय जइया ॥ मूखो वरिसमरुवं ॥ विचारं बिंति जुयलतिगे ॥ २६ ॥
Jain Education International
For Private Personal Use Only
www.jainelibrary.org