Prakarana Ratnakar Part 3

SR No.: 002167
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 272
Language: Hindi, Gujarati
Classification: Book_Devnagari & Literature
File Size: 18 MB

Page 8

५७६
वीरस्तुतिरूप ढुंडीनुं स्तवन.
विए ए पद कहने लगा देखाड्या. ४ तथा वली बंजीनो कर्तातो निविए ए प द हेवानुं सुं काम ? तथा एम कहेशोके " ब्राह्मी लिपिनी क्रिया एमरोज बतावी ते क्रियागुणे वांदवा योग्य " तेनो उत्तर के, रूपनदेव वांद्या तेवारे ब्राह्मी लिपितो पहेल वांदीज. जे माटे क्रियानो कर्तावंद्य तो क्रिया वंद्यजथ इत्यादि घणा उत्तर
माटे गुरुणाविलके० गुरु जे परमगुरु श्रीतीर्थकर, तेनी खाज्ञाविना जे अर्थ करेके खोटो अर्थ करे; तेनो बोल, श्राज्ञाबाह्यपणा माटे न जावेके० जावतो नयी इति भावः अथवा गुरुके० शुद्ध परंपराए याव्या जे गुरु तेनी याला. इति. हवे ब्राह्मी लिपि व्यश्रुतबे, माटे वंदना करवायोग्य एवं कयुं. ते उपर दृष्टांत बतावे.
जिनवाणी पण इव्यश्रुत बे ॥ नंदीसूत्रने लेखे ॥ जिम ते तिम बंजी लिपि नमिये ॥ जाव ते पव्य विशेषेरे ॥ जि० ॥ ॥१॥
अर्थः- जेम जिनवाणी पण नंदीसूत्रने लेखे इव्यश्रुतबे ते के० तेने जेम नमीए बैए तेम बंजी लिपिके० ब्राह्मीलिपिने पण नमीए " इति पदत्रय यरार्थ" नावा थे तो ए बे जे श्रीभगवतीने धुरे नमो सुखदेवयाए ए सूत्रे जिनवाणीने गणधरे नमस्कार करो. ने जिनवाणी तो, नंदीसूत्रमां व्यश्रुत कही बोलावीले. त याच तत्पाठ ॥ केवलनास वे पाउंजे तब स्वराजोग्गे तेनासइ तिबयरो वइजो
सुखं हवसेसं ॥ १ ॥ अर्थः- केवल ज्ञानेकरी अर्थ जे पदार्थो तेने जाणीने जे ज्यां प्रज्ञापना योग्य प्ररूपवा योग्य ते त्यां तीर्थकरो जाषे एटले जे प्रनिलाप्प होय ते बोले, ने ननिलाप होय ते जाणेबे; पण वचन गोचर न खावे तेथी अननि लाप्प वचने कहेवा तो नथी ते परमात्मानुं वचन योग शेषश्रुत याय एटले इव्य श्रुत था. इति. एटले ए नावार्थ; तीर्थकरनो वचनयोग ते शेषश्रुतके० व्यश्रुत जावो एवो अर्थ एवं जाली इव्यश्रुत जिनवाणी वंदीएतो व्यश्रुत बंनीलि पिकेम न वांदीए ? ए वे मां फेर नथी, तेनो हेतु कहेले. नावके आपणोनाव ते इव्यविशेष के इव्यनो विशेषकरे. इति प्ररार्थ. नावार्थ तो एबे के, इव्य पतो सर्व वस्तु सरखीबे. जेम ब्राह्मी लिपि अक्षररूपे इव्यबे; तेम जिनवाणीले ते
०
वर्गाना पुजलरूप इव्यले. ए बेमां तो कां विशेष नथी. पण आपणा ज्ञानादिक जावना साधनपणे प्रणम्याथकी ते इव्यविशेष पाम्यो कहीये. ते माटे ए वांदवायोग्य ने एम सहह. इतिदशमगाथार्थ ॥ १० ॥ कोई कहेोके श्रजीवरूप थापनाथी श्रापणने शो गुण थाय ? तेने कहीए, बैए.