________________
કહેવાય છે. (કારણ કે સંયમથી શુભમાં પ્રવૃત્તિ અને અશુભથી નિવૃત્તિ સંભવી શકે છે.)
તે ઘર્મ આગમ - વચનમાં જ્ઞાપકતા સંબંધથી રહે છે, કારણકે વચન ધર્મને જણાવનાર હોવાથી જ્ઞાપક થયો તેમાં જ્ઞાપકતા ધર્મ રહ્યો તેજ સંબંધ બન્યો. મુનીશ્વરે ભાખેલા હોવાથી કોઈપણ પ્રમાણથી તે વચનનો બાધ થતો નથી. આ વચન અનુપજીવી-અન્ય અનુષ્ઠાનની અપેક્ષા રાખતું ન હોવાથી પ્રધાન કહેવાય છે. ત્યારે અન્ય અનુષ્ઠાનને વચનની અપેક્ષા હોવાથી તેઓ ગૌણ કહેવાય છે. તે ૧૩ . वचनस्यैव माहात्म्यमभिष्टौति च ।
अस्मिन् हृदयस्थे सति हृदयस्थस्तत्त्वतो मुनीन्द्र इति ।।
हृदयस्थिते च तस्मिन्नियमात्सर्वार्थसंसिद्धिः ॥ १४ ॥ अस्मिन् वचने हृदयस्थे सति हृदयस्थः स्मृतिद्वारा तत्त्वतो मुनीन्द्रः स्वतन्त्रवक्तृत्वरूपतत्सम्बन्धशालित्वात् । इतिः पादसमाप्तौ । हृदयस्थिते च तस्मिन् मुनीन्द्रे नियमान्निश्चयेन सर्वार्थसम्पत्तिर्भवति ।। १४ ।।
વચનના મહાભ્યને વખાણે છે.
ગાથાર્થ - વચનને હૃદયમાં ધારણ કર્યું છતે પરમાર્થથી સ્મૃતિ દ્વારા મુનીન્દ્ર દયમાં આવી જાય છે. અને પ્રભુ હૃદયમાં પધાર્યો છતે નિયમથી સર્વ અર્થની પ્રાપ્તિ થાય છે.
વિશેષાર્થ :- પ્રભુ સ્વતંત્ર વક્તા હોવાથી તેમને વચન સાથે સંબંધ રહેલો છે. અને “એક સંબંધિ જ્ઞાન અપર સંબંધિનઃ સ્મારક' આ ન્યાયથી વચન હૃદયમાં આવતા સ્મરણ દ્વારા પ્રભુ પણ Æયમાં બિરાજમાન થઈ જાય છે. ૧૪ ||
થત: | चिन्तामणिः परोऽसौ तेनैवं (तेनेय) भवति समरसापत्तिः ॥
सैवेह योगिमाता निर्वाणफलप्रदा प्रोक्ता ॥ १५ ॥ असौ भगवान् परः प्रकृष्टः चिन्तामणिवर्तते तेनेयं सर्वत्र पुरस्क्रियमाणागमसम्बन्धोद्बोधितसंस्कारजनितभगवदहृदयस्थता समर- सापत्तिः समतापत्तिर्भवति । रसशब्दोत्र भावार्थः । भगवत्स्वरूपोपयुक्तस्य तदुप
૬
શ્રીષોડશકપ્રકરણમુ-૨
33 શું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
