________________
પ્રકરણ ૨૦] વિમલાનના અને રવતી.
૫૬૮ નંદન રાજાએ તેને કુશાવર્તપુરે મોકલવાનો હુકમ કર્યો. એ વખતે વિમલાનનાની બહેન રનવતીએ પણ પિતાને વિજ્ઞપ્તિ કરી કે “પિ
તાજી ! હું મારી બહેન વિમલાનના વગર એક ક્ષણ રતવતીનો પણ રહી શકું તેમ નથી, માટે આપ રજા આપે તે નિર્ણય. હું પણ બહેનની સાથે જઉં. માત્ર વાત એટલી કે
હું કનકશેખરને વરીને મારી બહેનની શોક નહિ થાઉં ! સ્ત્રીઓમાં અરસ્પરસ ગમે તેટલે પ્રેમ હોય પણ જો તેઓને શક તરીકે રહેવું પડે તે સ્નેહ જરૂર તુટી જાય છે. માટે વિમલાનનાના પતિના કેઈ વહાલા મિત્રની હું સ્ત્રી થઈશ.” રક્તવતીના આવા વિચારો સાંભળી નંદનરાજાએ કહ્યું-દીકરી ! તને ગમે તે કર. મને ખાતરી છે કે મારી દીકરી પિતાની જાતે કદિ પણ અનુચિત કામ કરશે જ નહિ.” રસવતીએ પિતાની હકીકત માથે ચઢાવી અને તે પણ વિમલાનનાની સાથે ચાલી નીકળી. ત્યાંથી રાતદિવસ પ્રયાણ કરતાં, મહારાજ ! વિમલાનના અને રાવતી આજે અહીં આવી પહોંચ્યા છે અને નગરની બહાર બગીચામાં રોકાયા છે. આ હકીક્ત આપ મહારાજાને નિવેદન કરવા તેમણે મને મોકલ્યો છે. હવે આપ તે બાબતમાં યોગ્ય લાગે તેમ ફરમાવો.”
“મહારાજા કનકચૂડે આ હકીકત સાંભળી એટલે અમને એક તરથી ઘણે હર્ષ થશે અને બીજી તરફથી અત્યંત ખેદ થયો. પછી ચાર પ્રધાનમાંના ફૂરસેનને તેમણે આજ્ઞા કરી કે તેણે આવેલી કન્યાએને સારે ઉતારે આપ અને તેની ગ્ય ખાતર બરદાસ્ત કરવી
અને અમને સુમતિ વરાગ અને કેશરીને બોલાવીને દૂતપ્રેષણ. આ પ્રમાણે કહ્યું “અરે પ્રધાને ! નંદન રાજાની બે
દીકરીઓ આપણે ત્યાં આવી રીતે કુમારને અને તેના મિત્રને વરવા માટે આવી છે તે ઘણું આનંદની વાત થઈ છે, પણ અત્યારે કનકશેખર કુમારને વિરહ હોવાથી તે વાત વિરહની અગ્નિમાં જાણે વધારે ઘી હોમાતું હોય તેવી અથવા ઘા ઉપર લુણ (મીઠું) મૂકવા જેવી લાગે છે. માટે તમે ત્રણે જયસ્થળ નગરે (પદ્મરાજાની રાજધાનીએ) જાઓ. મને ખાત્રી છે કે કુમાર ત્યાંજ ગયેલ છે. તમે
૧ નંદનરાજાના દરે કનકચૂડ રાજાને એ સર્વ વાત કહેલ છે તે કનકચૂડના પ્રધાનેએ પમરાજાને કહેલ છે તે સર્વ વાત કનકશેખર અને નંદિવર્ધન પાસે ૫મરાજા તેજ શબ્દોમાં કહી સંભળાવે છે.
૨ મહારાજા પમરાજા કનકચૂડના દૂતોએ રજુ કરેલી હકીકત કનકશેખર કુમારને આગળ જણાવતાં કહે છે.
७२
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
