________________
૨૪૯
એતાચલના પ્રદેશમાં
ઘરે આવી, ભોજનાદિથી પરવારી, ઘર વ્યવસ્થિત બંધ કરી અમે એફટન આવવા નીકળ્યા. છોકરાંઓને મામાનું નવું ઘર જોયાનો અને રહેવાનો વિશિષ્ટ આનંદ હતો.
લિંકન શહેરમાંથી અમે બહાર નીકળતા હતા. હું ગાડીમાં આગળની બેઠકમાં અમિતાભની બાજુમાં બેઠો હતો. ૯૩ નંબરના હાઈવેની નિશાની આવી, પણ એ બાજુ ન વળતાં ગાડી સીધી ચાલી. મેં તરત ધ્યાન દોર્યું. અમિતાભે કહ્યું, “પહેલાં આપણે અહીં પોસ્ટઑફિસે જવું છે.”
“પણ આજે તો બંધ હશે, રવિવાર છે.” આપણે તો માત્ર ટપાલ નાખવાની છે. અર્જન્ટ છે.”
અમિતાભે તૈયાર રાખેલું કવર મેં હાથમાં લીધું. જઈને કહ્યું, “આ તો બીજા કોઈના અક્ષર છે. ન્યૂયોર્કનું સરનામું છે. કોણ છે આ ભાઈ ?”
“જે ઘરમાં આપણે રહ્યા એના માલિક.” તો મામા, આ ઘર આપણું નથી ?" છોકરાંઓએ તરત પ્રશ્ન કર્યો.
રહ્યા ત્યાં સુધી આપણે, હવે નહિ.” છે. અમને બધાને આશ્ચર્ય થયું. વાતનો ખુલાસો કરતાં અમિતાભે કહ્યું, “તમે હાઈટ માઉન્ટન જવાનું કહ્યું એટલે તરત કોમ્યુટરમાં જોયું કે ત્યાં કોણ કોણ ઘર ભાડે આપે છે અને એમાં કેવી કેવી સગવડ છે. એમાં આ ઘર પસંદ પડ્યું. ન્યૂયોર્ક એ ભાઈને તરત ઈ-મેઈલ કર્યો. બીજે દિવસે ટપાલમાં એમની ચાવી આવી પહોંચી. એમાં સૂચનાઓ, શરતો, રસ્તાઓનું માર્ગદર્શન હતું તથા ચાવી પાછી મોકલવા માટેનું અને સાથે એક મોકલવા માટેનું નામ-સરનામાવાળું આ ટિકિટ ચોડેલું કવર હતું. આ કવર અહીંની પોસ્ટઓફિસમાં નાખવાની સૂચના છે અને પોસ્ટઑફિસ ક્યાં આવી એનું માર્ગદર્શન પણ છે.”
* પોસ્ટઑફિસમાં કવર નાખી અમે હાઈવે પકડ્યો. જેના આલીશાન મકાનમાં અમે બે દિવસ રહી આવ્યા એણે અમને જોયા નથી કે અમે એમને જોયા નથી. એમના ઘરે રહી આવ્યા એટલે પરસ્પર સંબંધ બંધાયો એવું પણ નહિ. પરસ્પર વિશ્વાસ એ જ સૌથી મોટી વસ્તુ ગણાય. આવો વિશ્વાસ પણ સર્વવ્યાપી બનતો હોય તો ?
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
