________________
૨ ૪૮
પાસપોર્ટની પાંખે બે કલાક તો ઘડીકમાં પસાર થઈ ગયા. વિમાન સિંગાપુર ઊતર્યું. એરહોસ્ટેસો, ટુવર્ડો, પાયલોટો અને ખુદ કૅપ્ટન - એ બધાં સીડી પાસે આવીને ઊભાં રહ્યાં. બધાંની પ્રેમભરી વિદાય લેતાં મેં કહ્યું, “સલામત તિંગલ' (આવજો).
જવાબમાં તેઓ બધાં બોલ્યાં : “સલામત જાલન” (પધારજો).
ફક્ત હું એક જ પ્રવાસી હતો એટલે મારા સામાન સાથે ઝડપથી ટર્મિનલના મકાનમાં આવી સિંગાપુરના કસ્ટમ્સમાંથી બહાર નીકળ્યો. ત્યાં
ગળ જ દેવચંદભાઈ અને એમનાં પત્ની પુષ્પાબહેન મારી રાહ જોતાં ઊભાં હતાં. દેવચંદભાઈએ કહ્યું, “સિંગાપુર ઍરલાઈન્સના પેસેન્જર-લિસ્ટમાં તમારું નામ હતું અને તમે આવ્યાં નહિ એટલે અમને ચિંતા થઈ. તમારા નામનું ઘણી વાર એનાઉન્સમેન્ટ મેં કરાવ્યું. છેવટે અમે નિરાશ થઈ પાછાં જતાં હતાં ત્યાં ગરુડની છેલ્લી એક ફલાઈટ આવે છે તેવા સમાચાર આવતાં અમે રોકાયાં. આજે તો અમારી ધીરજની કસોટી થઈ.”
મેં પુષ્પાબહેનને કહ્યું, “તમને તો પગની તકલીફ છે. આજે મારે માટે તમારે કેટલી બધી વાર ઊભા રહેવું પડ્યું !”
પુષ્પાબહેને કહ્યું, “તોય તમે આવ્યા એટલે અમને આનંદ થયો. ધક્કો ન પડ્યો અને ચિંતા ટળી.”
એટલામાં દેવચંદભાઈના પુત્ર પ્રફુલ્લભાઈ પાર્કિંગ વિસ્તારમાંથી ગાડી લઈને આવી ગયા. તેઓ બધાની સાથે હું તેમના નસીમ રોડના નિવાસસ્થાને પહોંચી ગયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
