________________
જાપ સુધી કોઈનો સ્પર્શ ન કરવો. તેમના ઓરડામાં, તેમના સ્થાનમાં કોઈએ પ્રવેશ ન કરવો. આવું બધું ઘણું હતું. તેમાં કાંઈ ગરબડ થતી તો ભાભી ભારે ઉગ્ર સ્વરૂપ ધારણ કરતા અને ખૂબ અપશબ્દ બોલતા. ત્યારે અસંતોષ, ઈર્ષા બધું જ ઠલવાઈ જતું. તેમાં ભાઈ તો લપેટમાં આવે. મોટી વયે લઈ આવ્યા હતા તે કારણ મુખ્ય બની જતું. અને હું તો અકારણ અથવા તો પૂર્વના કોઈ લેણદેણની ઊણપથી લપેટમાં આવી જતી. મને પણ કંઈક સંભળાવી લેતા.
સંસારમાં કૌટુંબિક જીવનમાં આવું બનવું તે કંઈ નવું નથી. એકંદરે જ્યારે વાસ્તવિકતાથી વિચારતી થઈ ત્યારે મને તેમની ઘણી અનુકંપા થતી, એ સમયે મને ધર્મબોધનું સાચું મૂલ્ય જણાતું. પણ તે સમયે કંઈ મારી ધર્મબોધની ઊંડી સમજ ન હતી. આજે માનું છું કે મેં ત્યારે સંઘર્ષ કરી કેટલાંય કર્મ અજ્ઞાનવશ, અહંકારવશ બાંધ્યાં હશે. અકારણ બંનેની અણસમજનું દુઃખદ પરિણામ અને સમાધાન :
તે દિવસે કારણ સાવ જ શુદ્ર હતું. ભાભીને હિસ્ટીરીયાનું દર્દ હતું. તેમને મંત્રવાળા સાધુ મળી ગયા. તેમણે વિધિ આપેલી. તેમાં શુદ્ધિ પાળવાની હતી. આપણે અગાઉ જોયું હતું કે તેમાં સ્નાન પછી કોઈને અડવાનું નહિ. મંત્ર ભણે તે સ્થાનમાં કોઈએ જવાનું નહિ. તે માટે સ્નાન કરતાં પહેલાં સ્નાનાગાર ધોઈ નાખવાનું પછી એમાં કોઈએ જવાનું કે પગ પણ મૂકવાનું નહિ. મને આ વાતની ખબર હતી. એક દિવસની વાત છે. મને થયું, આવું તૂત શા કામનું ? એટલે હું તો સ્નાનાગારમાં જઈ આવી. ભાભી જોઈ ગયાં અને અંદરમાં રહેલું તેમનું રૌદ્ર સ્વરૂપ ઉગ્રપણે પ્રગટ થયું.
એક કલાક સુધી શબ્દોનો મારો ચાલુ રહ્યો. મને પસ્તાવો થયો. પણ તે કાંઈ સમજયા નહિ. જ્યારે તેમણે ભાઈને ખૂબ અપશબ્દો સંભળાવ્યા ત્યારે ભાઈ ખૂબ અકળાયા. ભાભી તો શાંત પડે તેમ હતા નહિ. ભાઈએ મને ઠપકો આપ્યો: ““તારામાં કંઈ વિવેક છે કે નહિ? શા માટે સ્નાનાગારમાં ગઈ ?” મેં કહ્યું : “તેઓ દુકાનેથી આવે ત્યારે તેમને કહેજો . મને શા માટે કહો છો ?” આ બોલી જવું જો કે બરાબર ન હતું. મારો દોષ હતો. મારે શાંત રહેવું જોઈતું હતું. ભાઈ મારા જવાબથી ખૂબ જ દુઃખી થયા.
મારી મંગલયાત્રા
વિભાગ-૩
૬૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org