________________
૩૩૨
[દશ વૈકાલિ પીછાને, અર્થાત્ ગુણાના મહિમાને સમજે. એના દ્વારા જ્ઞાનયક્ષેત્ હેય-ઉપાદેયના વિવેક કરી ઇન્દ્રિયાના સવરદ્વારા નવા કર્મ બધ રીકે અને તપ દ્વારા પૂર્વે બાંધેલાં કર્મોને ખપાવે. એમ સવ થા ક રહિત થવાની સામગ્રીને એળખે અને સફળ કરે. તે સાધુ કહેવાય. (૪૭૦) સદૈવ મળે પાળાં વા,
विवि खाइमसाइमं लभित्ता ।
होही अट्ठो सुए परे वा;
વાક
तं न निहे न निहावर जे स भिक्खू ||१०-८
(૪૭૧) તદેવ માં પાળાં વા,
विविहं खाइमसाइमं लभित्ता । छंदिअ (य) साहम्मिआण भुंजे;
भुच्चा सझायर यजेस भिक्खू ||१०-९ તવ=પૂર્વમુનિઓની જેમ અશન(આહાર), અથવા પાણી, કે વિવિધ પ્રકારનું ખાદિમ (લીલા-સુકે મેવા, ફળ-શેકેલું ધાન્ય વગેરે), કે સ્વાદિમ (ચૂર્ણ વગેરે), તેને મિત્તા=મેળવીને લે=જે સાધુ મુ≠આવતી કાલે પરે યા=અથવા પરમ દિવસે ટ્રો ટ્રો=પ્રયાજન પડશે એમ માની તંતેને 7 નિર્દે-સઘરે નહિ, કે 7 નિહા=સઘરાવે નહિ, (અર્થાત્ રાત્રે સ’નિધિ રાખે કે રખાવે નહિં,) તે ભાવસાધુ જાણવા. (૧૦-૮)
વળી એ જ રીતે પૂર્વમુનિએની જેમ આહાર, અથવા પાણી, કે વિવિધ ખાક્રિમ, સ્વાદિમને મેળવીને સાદમ્નિગાળ=સાધર્મિક સાધુએ ને ઇંદ્રિય=નિમંત્રણા કરીને
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org
