________________
૧૭૪
[દશ વૈકલિક अकप्पिअं न इच्छिज्जा, पडिगाहिज्ज कप्पि
૬-૪૮માં (૨૫૯) ને નિશા માયંતિ, અ-મુસિ–ગાર્જ
वहं ते समणुजाणंति, इइ वुत्तं महेसिणा ॥६-४९।। (૨૬૦) તા કસબાપાબારું, મુસિગાર્હા
वज्जयंति ठिअप्पाणो, निग्गंथा धम्मजीविणो॥६-५०
ળિ= સાધુઓને (સંયમમાં અપકારી એવા ) અમુઝારું–અકલ નાડું=જે વત્તારિત્રચાર કારમાણિક આહાર વગેરે (આહાર-વસ્ત્ર-પાત્ર અને વસતિ), તારું તેને વિવનંતો-વજત (ઉત્તમ સાધુ સત્તર પ્રકારના) સંગમં સંયમને પાળે. (૪૭)
“મુઝાઝુંપદમાં અકારને લેપ સમજવો. અકય આહારદિના ત્યાગ વિના સંયમનો અભાવે કહ્યો છે. કારણ કે મન-ઈન્દ્રિયોને વિજય કરવો તે સંયમ છે, એ વિજય થયો હોય તે અકથ્ય વસ્તુ લેવાનું કારણ રહે નહિ અને અકલ્પય લે તો સંયમની રક્ષા બને નહિ.]
એ જ સ્પષ્ટ કરે છે કે-wfqબ=અકલ્પ્ય એવાં (અશનાદિ ચારે પ્રકારના આહારરૂપ, પિંડને, શય્યાને (વસતિને), વસ્ત્રને અને પાત્રને (લેવાની) – રૂરિજીજ્ઞ= ઈચ્છા પણ ન કરવી, પણ gિબં-કપ્ય (પિંડ વગેરેને) પરિપાફિઝ ગ્રહણ કરવાં (૪૮)
=જે વેષધારી સાધુઓ નિકા-નિત્યપિડને અને કીત, દેશિક તથા બાહુ અભ્યાહત (દેષવાળા) પિંડાદિમાં મીચંતિ=મમત્વ કરે છે (ગ્રહણ કરે છે, તેઓ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
