________________
भूमिचरमणुयाणं सुदुग्गमो एस रयणदीवो जं । तेणेव भूमीगोचर-धूया एसा कहं होज्जा ? ॥ १२६ ॥ एरिसनेवत्थाओ कन्ना एसत्ति निच्छओ एस । जं पुण अच्छिप्फुरणं मह होही भारिया तेण ॥ १२७ ॥ दणं विविहाओ विजाहरबालियाओ अणुराओ । न य आसि मज्झ पुव्विं दळूण इमं जहा जाओ ॥ १२८ ॥ ता नूणं भवियव्वं इमाए सुतणूए मज्झ दइयाए । एमाइं विचिंतेंतो गहिंउ नियबाहुउच्छंगे ॥ १२९ ॥ तीए सुकोमलमणहरतणुफाससुहेतिनिव्वुयसरीरो । नियठाणं संपत्तो जुगाइजिणमंदिरासन्ने ॥ १३० ॥ युग्मम् ॥ अह आसि तत्थ भगिणी पियंवया अण्णजणणी धूया मे । पुव्वुद्दिटुं कहियं वुत्तंतं ताहि से भणिया ॥ १३१ ॥
-
भूमिचरमनुष्यानां सुदुर्गम एष रत्नद्वीपो यत् । तेनैव भूमीगोचरदुहितैषा कथं भवेत् ? ॥ १२६ ॥ ईदशनेपथ्यतः कन्यैषा इति निश्चय एषः । यत्पुनः अक्षिस्फुरणं मम भविष्यति भार्या तेन ॥ १२७ ॥ दृष्ट्वा विविधा विद्याधरबालिका अनुरागः । न चाऽऽसीत् मम पूर्वं दृष्ट्वेमां यथा जातः ॥ १२८ ॥ तस्मान्नूनं भवितव्यमनया सुतन्वा मम दयितया । एवमादिविचिन्तयन् गृहीत्वा निजबाह्वोत्सङ्गे ॥ १२९ ॥ तस्याः सुकोमलमनोहरतनुस्पर्शसुखेति निर्वृत्तशरीरः । निजस्थानं संप्राप्तो युगादिजिनमन्दिराऽऽसन्ने ॥ १३० ॥ युग्मम् ॥ अथ आसीत् तत्र भगिनी प्रियंवदा अन्यजननी दुहिता मम । पूर्वोद्दिष्ट कथितं वृतान्तं तदा तस्या भणिता ॥ १३१ ॥
५२८
त्रयोदशः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
