________________
पुव्वंपि हु जड़ बुद्धी एरिसया आसि तुज्झ रे दिव्व ! | ता कह मह पढमं चिय तीए सह दंसणं विहियं ? ॥ १८ ॥ काऊण दंसणं गरूयरायसहियं हयास ! रे ! दिव्व ! । अन्नत्थं तं मच्छिं जोडेंतो कि नं लज्जिहिसि ? ॥ १९ ॥ अविय । नयणाण पडउ वज्जं अहवा वज्जस्स वॅड्डिलं किंपि । अमुणियजणेवि दिट्ठे अणुबंधं जाणि कुव्वंति ॥ २०॥ खणपरिचियदुल्लहलोयकारणे कीस ! तं मिहँसि ? | मुंचसु गरुयविसायं विवरीओ हयविही जेण ॥ २१ ॥ एरिसदुविस्सहेवि हु संजाए हिययं गरुयदुक्खम्मि | वज्जघडियंव मन्ने जं नवि संयसिक्करं जासि ॥ २२ ॥ एमाइबहुविगप्पं चिंतेमाणस्स गरुयसोगस्स । तव्विरहर्दूमियमाणसस्स तइया महं कुमर ! ॥ २३ ॥
पूर्वमपि खलु यदि बुद्धिरेतादृशा आसीत् तव रे दैव ! । तस्मात् कथं मम प्रथमैवं तया सह दर्शनं विहितम् ? ॥ १८ ॥
कृत्वा दर्शनं गुरुकरागसहितं हताश ! रे ! दैव ! । अन्यत्र तां मृगाक्षीं योजयन् किम् न लज्जिष्यसि । ॥ १९ ॥ अपि च । नयनयोः पततु वज्रं अथवा वज्रस्य महत् किमपि । अज्ञातजनेऽपि दृष्टेऽनुबंधं यानि कुर्वन्ति ॥ २० ॥ क्षणपरिचितदुर्लभलोककारणे कस्मात् हृदय ! त्वं मेधसे । मुञ्च गुरुकविषादं विपरीतो हतविधि येन ॥ २१ ॥ ईदशदुर्विषहेऽपि खलु सञ्जाते हृदयं गुरुकदुःखे । वज्रघटितमिव मन्ये यत् नापि शतसीकरं यासि ॥ २२ ॥ एवमादिबहुविकल्पं चिन्तयतः गुरुकशोकस्य । तद्विरहपीडितमानसस्य तदा मम कुमार ! ॥ २३ ॥
१. दैव !। २. ताम् । ३. मृगाक्षीम् । ४. योजयन् । ५. महत् ६. अमुणिओ = अज्ञात ।
७. मेधसे = स्निह्यसि । ८. शतसीकरं
शतखण्डम् । ९. दुमियं = दावितं = पीडितम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
१३२
Jain Education International
S
चतुर्थः परिच्छेदः
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
