________________
उसाणिरुद्धं
अहो महाराअ व हद म्हो जं को वि दूसेइ६७ कुमारिअं दे । सरेण मंदेण वि मंसलेण णिण्णाविओ जं पुरिसो भणंतो ॥६०॥
कहं पि संका-णिहुओ वि राअं राअंधदाए८ रइ-संभमेसु । मंजीर-सिंजा-रणिआणुविद्धो कण्णा-घरे सुव्वइ सद्द-भेओ ॥६१॥
कण्णा-गअं किंचण कण्ण-सल्लं वृत्तंतमाकण्णिअ कंपमाणो । सोएण रोसेण अ डज्झमाणो बाणो पवण्णो कुमरी-णिएअं ॥६२॥
दिव्वंतमक्खेहि तहिं जहिच्छं पेच्छेइ देच्चाहिवई७० तदाणि । वहू-वरं तं कमणिज्ज-रूवं मिहोणुरूवामल-सोउमारं ॥६३॥
-
-
अहो महाराज वयं हताः स्मः यत् कोऽपि दूषयति कुमारिकां ते । स्वरेण मन्देनापि मांसलेन निर्णीतो यत् पुरुषो भणन् ॥६०॥
कथमपि शङ्कनिभृतोऽपि राजन् रागान्धतया रतिसंभ्रमेषु । मञ्जीरशिक्षारणितानुविद्धः कन्यागृहे श्रूयते शब्दभेदः ॥६॥
कन्यागतं किंचन कर्णशल्यं वृत्तान्तमाकर्ण्य कम्पमानः । शोकेन रोषेण च दह्यमानो बाणः प्रपन्नः कुमारीनिकेतम् ॥६२॥
दिव्यदक्षैस्तस्मिन्यथेच्छमपश्यदैत्याधिपतिस्तदानीम् । वधूवरं तत्कमनीयरूपं मिथोऽनुरूपामलसौकुमार्यम् ॥६३॥
-
(६८) राअंदघाए.
(६९) ढंजमाणो.
(६७) जं को वि दूसेवि. (७०) दच्चाहिवई.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
