________________
प्रस्तावना
कुमारना विरहथी दुःखी विलासवतीने कुमारे आश्वासन आपी प्रसन्न करी. राजभवनमां आवी विलासवती साथे विविध विलेपनादिकथी तेणे स्नान कयु. पछी देव-गुरु-पूजाथी निवृत्त थई सपरिवार कुमार भोजन करवा गयो. अनेक मनहर वानगीओ (सविस्तार वर्णन) नुं भोजन आरोगी ते मनोहर आसन पर विराज्यो. अजितबला देवोना आज्ञाधारक अवा बन्ने श्रणीना विद्याधरोए रथनूपुरचक्रवालनगरना अधिपतिपदे सनत्कुमारनो अभिषेक कर्यो. विलासवतो महाराणी बनी. महामात्यपदे वसुभूतिने स्थापवामां आव्यो. पछी समग्र प्रदेशो कुमारे स्वाधीन कर्या अने प्रा पक्षीओना समग्र सैन्यो जोतो लीघां. विविध विद्याधर राजाओओ तेनी साथे पोतानी कन्याओ परणावी. बधा विघ्नो दूर करी सनत्कुमारे चक्रवर्तीपद प्राप्त कयु. (३४-३८) संधि-९
सुखपूर्वक राज्य करतां अने विविध भोगो भोगवतां सनत्कुमारनो काळ पसार थवा लाग्यो. एवामां एक दिवस अंतःपुरमा विलासवती अने वसुभूति साथे सनत्कुमार गोष्ठी करी रह्यो हतो त्यारे प्रतिहारीए कोई विद्याधरकुमारना आगमननी तेने जाण करी. कुमारे तेने अंदर लाववा आज्ञा करी. कुमारे आदरपूर्वक तेनुं ओळखाण अने आगमननुं कारण पूछ्यु. तेणे विनयपूर्वक कहेवू शरू कयु-"अहींथी उत्तरे आवेला किन्नरगीतनगरना विधाघर राजा वज्रबाहुनो हुँ अनिलवेग नामे पुत्र ढुं. मारे चंद्रलेखा नामे एक बहेन छे. तेने योग्य पति शोधवानी मारा पिताने खूब ज चिंता हती. (१-३)
एक वखत अमारा नगरने पादर एक महाज्ञानी चारण मुनि आव्या. तेमना दर्शनार्थे नगरजनो साथे मारा पिता राजा वज्रबाहु पण गया. मुनिए विस्तारथी धर्मतत्त्वाख्यान(१-८)कयु. पछी राजाए पोतानी कन्या कोने वरशे तेवो प्रश्न मुनि पासे कर्यो. मुनिए भावि-कथन करतां का के 'अनंगरतिने जीतीने रथनूपुरनगरनो राजा थनार तारी पुत्रीनो स्वामी थशे'. आ जाणी राजाए पोतानी पुत्री विद्याधरोमांना कोईने पण न परणावी. (९)
एवामां गंधर्वपुरना अधिपति अशनिवेगना बळवान पुत्र चित्तवेगे चंद्रलेखानु मागुं मोकलाव्यु. पण राजाओ तेनो अस्वीकार कर्यो. आथी खिजाइने चित्तवेग चंद्रलेखानुं अपहरण करी आकाशमार्गे मलय तरफ नासी छूट्यो. आ जाणतां ज में तेनो पीछो कर्यो . अमारा बे वच्चे भयानक द्वंद्र-युद्ध (वर्णन) थयु. चित्तवेगना अक मुद्गरप्रहारथी घवाई हुं नीचे समुद्रमा जई पड्यो. सद्भाग्ये अंक तापसे मने जोयो अने दिव्य औषधिथी बचावी लीघो. उपकारी तापसनुं नाम, त्यां होवानुं प्रयोजन अने ते दिव्य औषधिन प्राप्तिस्थान पूछतां तेणे मने कह्यु-'ताम्रलिप्तिनगरीना राजा ईशानचंद्रनो हुँ विनयंधर नामे सेवक छ. खोवायला सनत्कुमारने शोधवा राजाओं मने मोकलेलो, पण कुमार न जडतां बळीने आत्महत्या करवा तत्पर थयेला मने वनदेवताओ रोक्यो अने दिव्य संजीवनी बुट्टी लई मलयकुले जई समुद्रकिनारे रहेवा कयुं अने त्यां कोई विद्याधरकुमार घायल थईने पडशे अने दिव्य औषधि द्वारा बचाववाथी मारुं काम सफळ थशे अम कयुं. आथी हुँ तापसवेश धारण करी तमारी ज राह जोतो अत्यार सुधी अत्रे रह्यो छु. वळी आज फळ वगेरे लेवा जतां वनमा मने रुदन करतो एक बाळा मळी. सांत्वन आगी में तेनी हकीकत पूछी, ते विद्याधर राजा वज्रबाहुनी चंद्रलेखा नामे पुत्रो हनी.' पछी तापस-रूपधारी विनयंधरे तमने (सनत्कुमारने)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org