Vilasvaikaha

SR No.: 001874
Original Sutra Author: Sadharan
Author: R M Shah
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1977
Total Pages: 310
Language: Prakrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari, Literature, & Story
File Size: 17 MB

Page 16

प्रस्तावना:
के लोक काळ व वसुभूति आव्यो, तेने खुश जोईने कुमारेः तेनो सफळतानु, अनुमान कर्यु. कुमारे पूछवाथी तेणे कहूयुं के पोते अनंगसुंदरीने मळवा गयेल, त्यां तेनेः दुःखनुं कारण पूछ्यूँ अने पोते ते दूर करवामां मदद करवा तत्परता दर्शावी. (१३)
त्यारे अनंगसुंदरी कछु' - 'मारी प्रिय सखी विलासवती अकाळे ज अंतिम अवस्थामां आवी पड़ी छे. मदन - महोत्सव समये कोई अजाण्या अप्रतिम सुंदर युवकने जोईने तेनामां अनुरक्त थई अने तेना विरहे तेनी आ अवस्था थई छे. ते युवानने जोई प्रेमथी तेणे तेना गळामां बकुलमाळा नाखी, जे ते युवाने सहर्ष स्वीकारी. बस, त्यारथी मांडी ते शून्य. हृदय बनी गई छे. आ सघळु दासी वासेथी जाणी कुंवरीनो अना प्रियतमनी साथे मेळाप करावी. आपवा में माथे लीधुं. आ पछो में सर्वत्र ते युवाननी खोज करी पण क्यांय तेनो पत्तो लागतो नथी. आ मारा दुःखनु कारण छे.' (१४-१५)
विरहाग्निमां आ रीते विलासवती प्रजळी रही छे अने तेनी अवस्था अत्यन्त खराब थई । गई छे अम सांभळतां ज सनत्कुमार तेने बचाववा जवा माटे व्याकुळ थई गयो. वसुभूतिअ ने वार्यो अनेक' के 'आ तो अनंगसुंदरीओ मने जे कद्दु तेनी वात मात्र छे'. (१६) आगळ वात चलावतां वसुभूति कछु - " अनंगसुंदरीए कुंवरीने बचाववा पोते ते युवकनो पत्तो मेळयानी बनावटी वात करी अने कुंवरीए राजो थई अनंगसुंदरीने पोतानो कटिमेखला उतारी भेट आपो एटलामां विलासवतीनी माताए आवी तेणीने महाराजा समक्ष वीणावादन करवा जवानो आज्ञा कही संभळावी. विलासवती वीणावादन माटे गई. अनंगसुंदरी पोताना घरे आवी अने विला सवतीनो तेना अजाण्या प्रियतम साथै केम मिलाप कराववो तेनी चिंता करवा लागी. में (वसुभूतिए) तेने आश्वासन आप्युं अने कछु के ते युवानने हुं जाणुं कुं. राजकुमारीनी पीडा जरूर दूर थशे. ते युवक मारो परममित्र सनत्कुमार छे. अने विलासवती सानो तेनो राग मदन - महोत्सव वखते में अनुभव्यो छे. कुमार तेणोने मळवा अत्यन्त आतुर अने प्रयत्नशील छे. आ पछी में अने अनंगसुंदरीए तमारा बन्नेना मिलन माटे भवनोद्याननु स्थळ पसंद कयुं छे. हवे कुमारनी जेवी आज्ञा." आ सांभळी अनुपम आनंद अनुभवता सनत्कुमारे वसुभूतिने कडांनी जोड भेट आपी दीधी. (१७-२० )
पछी संकेत-समये वसुभूतिने साथै लई सनत्कुमार बधी ऋतुओना फूल ज्यां एक समये ज खील्यां छे एवा मनहर भवनोद्यान ( वर्णन ) मां पहोंच्या. त्यां अनंगसुंदरी मळी अने चंदनलतागृहमां पधारवा बन्नेने विनंति करी. तेओ चन्दनलतागृहमां गया. त्यां आगळ स्वसखीओवळाली अप्रतिम रूपवती विलासवती (विस्तृत वर्णन ) ने कुमारे जोई. (२१ - २३ )
अन्योन्य प्रीतिपूर्वक ओळखाणविधि थई. विलासवतीए तांबुलादिकथी कुमारनु स्वागत क. बन्ने एक आसने वेठा. तेवामां राजानु तेडुं लईने मित्रभूति नामे माणस आवो पहोंच्यो. तेणें विलासवतीने आगला दिवसे बराबर वीणा वादन न थवाथी राजाना गुस्से थवानी वात करी अने फरी वीणा वादननी राजाज्ञा संभळावी. नाछूट के जतां जतां पालुं वळी वळी अतृप्त नजरे कुमारने निहाळती विलासवती त्यांथी चाली गई. फरी प्रियाथी छूटा पडवानु दुःख अनुभवतो कुमार पण मित्र साथै पाछो फर्मों. पाछा फरता तेने राजानी अनंगवती नामनी राणीए जोयो अने तेनी मति रूपाळा कुमारने जोई विकारथी चलित थई. ( २४ - २५ )