________________
२९२
चतुर्थः पादः
पिय 'संगमि कउ निद्दडी पिअहो परो क्खहो केम्व ।
मई बिन्नि वि विनासिआ निद्दा न एम्ब न तेम्व ॥ १॥ परमः परः । गुणहि न संपइ कित्ति पर ( ४.३३५.१ ) । सममः समाणुः ।
कन्तु जु सोहहो' उवमि अइ तं मह खण्डिउ माण !
सीह निरक्खय गय हणइ पिउ पयरक्ख समाण ॥२॥ ध्र वमो ध्रुवुः ।
चञ्चलु जीविउ ध्रु वु मरण पिअ रूसिज्जइ काई।
हो सहि दिअहा रूसणा दि व्वइँ वरिस-सयाई ॥३॥ मोमं । मं धणि करहि विसाउ ( ४.३८५.१ ) । प्रायोग्रहणात् ।
माणि पणठ्ठइ जइ न तण तो देसडा चइज्ज । मा दुज्जण करपल्लवे हिं दंसिज्जन्तु भमिज्ज ॥ ४ ॥ लोणु' विलिज्जइ पाणिएँण अरि खल मेह म गज्जु ।
वालिउ गलइ सु झंपडा गोरि तिम्मइ अज्ज ।। ५ ॥ मनाको मणाउं।
विहवि पणइ वंकुडउ रिद्धिहि जण सामन्नु ।
किं पि मगाउ महु पिअहो ससि अणु हरइ न अग्नु ॥ ६॥ अपभ्रंश भाषा में, एवं इत्यादि ( यानी एवम्, परम् समम्, ध्रुवम्, मा और मनाक इन ) शब्दों को १म्ब इत्यादि (यानी एम्ब, पर, समाणु, ध्रुवु, मं और मणा) १. प्रियसंगमे कुतो निद्रा प्रियस्य परोक्षस्य कथम् । __ मया द्वे अपि विनाशिते निद्रा न एवं न तथा ।। २. कान्तः यत् सिंहेन उपमीयते तन्मम खण्डितः मानः ।
सिंहः नीरक्षकान् गजान हन्ति प्रियः पदरक्षः समम् ।। ३. चञ्चलं जीवितं ध्रुवं मरणं प्रिय रुष्यते किम् ।
भविष्यत्ति दिवसा रोषयुक्ताः ( रूसणा) दिव्यानि वर्षशतानि ।। ४. माने प्रनष्टे यदि न तनुः ततः देशं त्यजेः ।
मा दुर्जनकरपल्लवैः दश्यमानः भ्रमेः ॥ ५. लवणं विलीयते पानीयेन अरे खल मेध मा गर्ज ।
ज्वलितं गलति तत् कुटीरकं गौरी तिम्यति अद्य ।। ६. विभवे प्रनष्टे बकः ऋद्धौ जनसामान्यः । किमपि मनाक् मम प्रियस्य शशी अनुसरति मान्यः ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
