________________
२५०
सभाष्य-चूणिके निशीथसूत्रे
[ सूत्र-२२
अभिग्गहिया एसणा जिणकप्पियाणं, प्रणभिग्गहिता गच्छवासियाणं । अण्णोण्णोयरणं दर्दू, जो प्रवणवातो भासियवो । सव्वे ते जिणाणाए सकल्पत्वात् ॥१६४७।। ते पुण एसणदोसे कहेंति इमेण विधिणा -
बालादि-परिच्चत्ता, अकधितेणेसणादि-गहणं वा । ण य कधपबंधदोसा, अध य गुणा सोधिता होति ॥१६४८॥ संविग्ग-भाविताणं, लोद्धग-दिवंत-भाविताणं च ।
मोत्तण खेत्त-काले, भावं च कहेंति सुठुत्थं ॥१६४६॥ उजयविहारीहिं जे सड्ढा भाविया ते संविग्गभाविया, पासत्थाईहिं जे भाविता ते बुद्धदिटुंत
भाविता।
कहं ते पासत्था एवं कहेंति ? -
जहा लुद्धगो हरिणस्स पिठुलो धावति, हरिणस्स पलायमाणस्स सेयं लुद्धगस्स वि जेण तेण पगारेणं हं हरिणं आमंतु वावादेंतस्स सेयं ।
एवं जहा हरिणो तहा साधू, जहा लुद्धगो तहा सावगो। साधू अकप्पियकं उप्पहारातो पलायति ।
पासत्थो सड्ढे भणाति -- जेण तेग पगारेग सच्चालियादि भासिऊण तुन्भेहिं कप्पियं अकप्पियं वा साहूण दायव्वं, एयं तुझ सेयं भवति । कक्खडखित्तं प्रद्धाणं च पडुच्च साववायं कहति । दुभिक्खादिकालं गिलाणादिभावं पडुच्च साववाय कहेंति ।
एवमादि कारणे मोत्तु सेसेसु खेत्तादिसु सुठुत्थं कहेंति उत्सर्गत इत्यर्थः ॥१६४६।।
संथरणम्मि असुद्धं, दोण्ह वि गेहंत-देंतयाणऽहितं ।
आउर-दिटुंतणं, तं चेव हितं असंथरणे ॥१६५०॥ फासुसणिज्जा असणादिया पज्जता जत्थ लभंति जत्थ हट्टो य तं संथरंतम्मि संथरे, प्रफासुयं देंत-गेण्हंतगाण अहियं भवति । तं चेव अफासुयं असंथरे हितं भवति ।
बोदगाह - "तदेव कल्पं तदेवचाकल्पं, कथमेतत् ?
प्राचार्याह - आतुरदृष्टान्तसामर्थ्यात्, निरुजस्य विषादिना प्रौषधेन किं प्रयोजनं, सरुजस्म तदेव विषादिकं पत्थं भवति ।।१६५०॥
संचइयमसंचइते, णाऊणमसंचयं तु गेहति ।
संचइयं पुण कज्जे, णिबंधे चेव संतरितं ॥१६५१।।
षय - गुल - मोयगाइणा जे अविणासी ते संचइगा, वीरदहिमादिया विणासी जे ते प्रसंचइया, ठवणकुलेसु पभूतं गाऊण असंचइयं गेहंति, संच इयं पुण गिलाणकज्जे उप्पणे गेहंति, अगिलाणो वि सड्ढग - णिबंधे गेण्हति, तं पुण "संतरित'' ण दिणे टिणणे इत्यर्थः ॥१६५१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
