________________
मुहपत्तिवन्धन एनी आशातना तरफ उपेक्षा सेववामां आवे तो मोक्षमार्गर्नु आराधकपणुं रहेतुं नथी, तेथी श्रुतज्ञाननी आशातनानु फळ दर्शावतां शास्त्रकार कहे छे केतित्थयरं-पवयण-सुयं-आयरियं-गणहरं-महडढियं । आसायंतो बहुसो, अणंतसंसारिओ होइ ॥२१॥ कुर्वनाशातनामर्हद्वाचां, सत्यसुधामुचाम् । प्राप्नुयादधिकं पापमाचार्या देवधादपि ।।२२।। महामोहतमोऽन्धानां, भ्रमतां भववर्त्मनि । श्रीजिनागमदीपोऽयं, प्रकाशं कुरुतेऽङ्गिनाम् ॥२३॥ अन्धयारे दुरुत्तारे, घोरे संसारसागरे । एसो चेव महादीवो, लोयालोयविलोयणी ॥१॥ एसो नाहो आणाहाणं, सबभूआणं भावओ। भावबन्धू इमो चेव, सव्वसुक्खाण कारणम् ।।२।।
अर्थ :-तीर्थंकर, प्रवचन, श्रुतज्ञान, आचार्य, गणधर, महर्द्धिक देव ओओनी घणी वार आशातना करनार जीव अनंतसंसारी थाय छे, महामोहरुप अंधकारथी अन्ध बनेला अने संसारमार्गने विषे परिभ्रमण करतां एवा जीवोने जिनेश्वर देवना आगम दीपकनी माफक प्रकाश आपे छे. जेने माटे कह्यु छ के-दुरुत्तार, भयानक अने अंधकारमय संसारसमुद्रने विषे लोक अने अळोकना भाव जणावनार आ जिनागमज महादीपक छे, जिनागम अनाथोनो नाथ छे, सर्व प्राणीओनो भावबन्धु छे अने सर्वसुखनु कारण छे. आ पंचम कालमां
Jain Education International
nal
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org